Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Ψυχή βαθιά!

                                         
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv4AkSviLDiqbX2_6w3lD_1GRUD5XUqfGaZVSLB8KUbXdMatfFaxXHdOugcd0eC1Y7ze211zWHeZV6kfYZLeCupvSzWXCUpqHgaP5v3EHuR12iyIxCkhSfW-1gQon1z5wXAzwffpGNKgY/s1600/fog-235x150.jpg

«Ἀπολείπειν ὁ Θεός Ἀντώνιον» έγραφε ο Καβάφης. Αλλά μιας και από καιρό πια (και μακάρι) αυτή η εξέλιξη μοιάζει περίπου βέβαιη, ας σταθούμε στα επόμενα λόγια του μεγάλου Αλεξανδρινού:

«Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα.
Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,
πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων.
Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα
αντιλαμβάνονται.
Η ακοή αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται. Η μυστική βοή
τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.
Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν
έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί». 

«Σοφοί δε προσιόντων», λοιπόν.

Ελλείψει «θεών», δανεισμένοι το κομμάτι από την καλλιτεχνική σοφία των Active Member που επιμένουν ότι «Έτσι κι αλλιώς θα ‘χουμε ντράβαλα», με ψηλά το κεφάλι την Κυριακή και με απόλυτη συναίσθηση ότι θα ακολουθήσει η Δευτέρα, λέμε: Ούτε βήμα πίσω!

Καλό βόλι!
Και ψυχή βαθιά!

από το «enikos.gr»


Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Το μέγα Τίποτα του Ποταμιού



Ακουσα λοιπόν τον Σταύρο Θεοδωράκη στη διακαναλική συνέντευξη Τύπου. Είδα και τους δημοσιογράφους που του απηύθυναν ερωτήσεις (σκληρές, δεν λέω, αιχμηρές και λοιπά) να ακούνε με δέος τις απαντήσεις του. Ούτε ένα ανθυπομειδίαμα ειρωνείας, ούτε ένας σχετλιαστικός μορφασμός, στα όσα εξεστόμιζε ο νέος Αβραμόπουλος της πολιτικής, ένας ακραίως καθεστωτικός πολιτικός, που τάχα μου, ευαγγελίζεται το καινούργιο στη σκηνή μας.
              Ποτάμι, ένα μιντιακό κατασκεύασμα, που ποιος ξέρει ποιος το υποστηρίζει, ένα συνονθύλευμα δήθεν διανοούμενων - επιχειρηματιών με κολωνακιώτικη συμπεριφορά, με ξεχωριστή (Θεέ μου) αισθητική. Ο πρόεδρός του χρησιμοποιεί τη γλώσσα του σώματος, την άνεσή του απέναντι στον τηλεοπτικό φακό και πέραν τούτου το χάος, η πολιτική άγνοια, η πλήρης αδιαφορία για τα φλέγοντα θέματα της κοινωνίας.
Νέοι πολιτικοί που υμνούν αυτοδυναμίες του 50% και πάνω, ώστε η αυτοδύναμη κυβέρνηση να έχει την ευχέρεια να διαπραγματευτεί με τους Ευρωπαίους τα συμφέροντά της, συγγνώμη, αλλά είναι βάρβαρα καθεστωτικοί, ανεπιφύλακτα συστημικοί. Χαμπάρι δεν έχουν πάρει για το τι συμβαίνει όχι μόνο στη χειμαζόμενη Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη, ποιες είναι οι αδιανόητες κάποτε (όταν γεννιόταν η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης) διαφορές μεταξύ χωρών του Βορρά και αυτών του Νότου. Δεκάρα δεν δίνουν για το κρίσιμο φαινόμενο της επικρατούσας ευρωπαϊκής πολιτικής, που υπηρετεί τον αχαλιναγώγητο καπιταλισμό.
              Οταν λένε «κοινωνία» εννοούν πώς αυτοί βλέπουν την κοινωνία· να πώς: Η κοινωνία είναι στα μέτρα τους, στα λίγα τετραγωνικά της ιδεολογίας τους, υπάρχει μόνο ως έννοια άυλη, σαν κάτι που πρέπει να ομνύουμε στο όνομά της. Με λίγα λόγια, δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτε για το ποιοι συγκροτούν την κοινωνία, πώς ζουν οι άνθρωποί της, πώς χαίρονται, πώς λυπούνται και λοιπά.
Δεν λέω ότι είναι τιποτόφρονες ή τιποτολάγνοι, είναι, όμως, τιποτολόγοι. Ο,τι λένε στα γραφεία τους νομίζουν ότι απηχούν και την αγωνία της χώρας, τρομάρα τους. Και πού βασίζονται; Σε ξεφωνημένους συστημικούς οικονομολόγους, σε γυρολόγους πολιτικούς και σε ματαιόδοξους πανεπιστημιακούς. Δικαίωμά τους να συνασπίζονται και να διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή· αρκετοί θα βολευτούν απ’ αυτή την είσοδο. Και πάλι δικαίωμά τους, αλλά πού, διάβολε, είναι το καινούργιο; Το καινούργιο έρχεται από κάτω πάντα και όχι από την κορυφή (εάν μπήκαν ποτέ στον κόπο να διαβάσουν Ιστορία, τις κοινωνικές εκρήξεις κ.λπ.). Μήπως φέρνουν το καινούργιο ο Λυκούδης και ο Γραμματικάκης, ο Τατσόπουλος και ο Ψαριανός; Εάν ναι, πάω πάσο. Εάν η κοινωνία πείθεται από τον μεταρρυθμιστικό τους λόγο, σιωπώ. Ολα μπορούν να συμβούν με τόσο πυκνό πολιτικό πούσι στο μυαλό όλων μας. Σηκώνεις τα χέρια μπροστά στη δύναμη του τίποτα, του δήθεν· μπροστά στον χείμαρρο της ασυγκράτητης χειραγωγικής και παιδαγωγικής ισχύος της τηλοψίας.
            Ποιες ιδέες, ποια κοινωνία, ποια δημοκρατία, ποια αυτοδιεύθυνση. Οι τιποτολόγοι να ’ναι καλά! Καλύτερα, δεν λέω, το τίποτα από το μηδέν· το πρώτο βρίσκει λόγο, το δεύτερο όχι.

Efsyn: Γιώργος Σταματόπουλος

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Έσοδα κομμάτων, ανάλογα των ποσοστών τους.

ΓΑΠ

Eκεί που ο Ελληνικός λαός νόμιζε ότι τα είχε δει όλα, προέκυψε και το νέο Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου. Ο κος Παπανδρέου ανακοίνωσε την δημιουργία νέου Κόμματος με το όνομα "Κίνημα Αλλαγής"... μόλις 23 ημέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.

Το εγχείρημα αυτό φαίνεται άκρως παράλογο, αν το μελετήσουμε από πλευράς ποσοστών και υφιστάμενου Εκλογικού Νόμου.

'Οπως όλοι ξέρουν, για να μπει ένα Κόμμα στη Βουλή χρειάζεται τουλάχιστον το 3% των ψήφων.

Επιπλέον, χρειάζεται και χρηματοδότηση άνω των 30.000 ευρώ και αρκετούς πολιτευτές για να καλύψει με υποψηφίους όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Ο κος Παπανδρέου σίγουρα διαθέτει 30.000 ευρώ και ίσως και αρκετούς πολιτευτές για να καλύψει την Επικράτεια.

Από «πολιτευτές- ψώνια» δεν υπάρχει έλλειψη στην Ελλάδα...
Ποσοστό όμως «οπαδών»  άνω του 3% δεν διαθέτει  σήμερα, ακόμα και αν τους πλήρωνε από την τσέπη του να τον ψηφίσουν.

Τι νόημα έχει αυτή η δημιουργία «απο-Κόμματος» άραγε?

Προσπαθήσαμε να μπούμε στο κεφάλι του κου Παπανδρέου και να μελετήσουμε τον εγκέφαλό του , με βάση την απλούστερη οικονομική λογική.

Τα ευρήματα μας ήταν πράγματι ενδιαφέροντα.

Με τον υφιστάμενο Εκλογικό Νόμο, το πρώτο Κόμμα ενισχύεται με 50 βουλευτές, ακόμα και αν η διαφορά των δύο πρώτων Κομμάτων είναι μία ψήφος.

Οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πρώτο Κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεύτερο η ΝΔ , τρίτο η Χρυσή Αυγή και τέταρτο το Ποτάμι...

Το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να είναι πέμπτο ή έκτο Κόμμα.

Η διαφορά μεταξύ τρίτου και τετάρτου Κόμματος θα μπορούσε να είναι μικρή, αν η ΝΔ το παρακάνει με την τρομολαγνεία της και πείσει κάποιους ακροδεξιούς της Χρυσής Αυγής ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει με την αυτοδυναμία.

Είναι ενδεχόμενο σ' αυτή την περίπτωση, σε όσους Νομούς η Χρυσή Αυγή δεν έχει ελπίδες να εκλέξει βουλευτές.... να στηρίξει σιωπηλά την ΝΔ.

Αυτό βέβαια είναι «υπόθεση επί χάρτου» ή μάλλον ευγενής προσδοκία, όσο αρχηγός της ΝΔ είναι ο κος Αντώνης Σαμαράς. Σαν ενδεχόμενο όμως, δεν μπορεί να αποκλεισθεί.

Αν προκύψει στην πράξη, θα δημιουργηθεί ένα πολιτικό κενό μεταξύ Χρυσής Αυγής και Ποταμιού.

Στο κενό  αυτό ελπίζει ότι θα μπει το καινούργιο Κόμμα του κου Γ. Παπανδρέου.
Αν καταφέρει και πάρει 3% από το παλιό ΠΑΣΟΚ, θα μπει στη Βουλή.
Στη συνέχεια, θα κάνει συνασπισμό με το Ποτάμι και ελπίζει ότι αθροιστικά θα ξεπεράσουν το 10% και θα βρεθούν στην τρίτη θέση, πριν την Χρυσή Αυγή.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του,  το Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να μην έχει αυτοδυναμία και να χρειασθεί για να δημιουργηθεί Κυβέρνηση να προσφύγουν στη διαδικασία των διερευνητικών εντολών.

Πρώτα, θα κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζουν ότι δεν θα καταφέρει να βρει συμμάχους από μικρά Κόμματα. Στη συνέχεια θα κληθεί η ΝΔ, που και αυτή θα έχει σοβαρό πρόβλημα να βρει συμμάχους. Η τελευταία προσπάθεια θα γίνει με το τρίτο Κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό.

Το τρίτο Κόμμα είναι αναγκασμένο να κάνει συμβιβασμούς, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα οδηγηθούμε πάλι σε Εκλογές, με λίστα και όχι με σταυρό.

Αν το τρίτο Κόμμα είναι ένας Συνασπισμός Ποταμιού και Κινήματος Αλλαγής δεν θα υπάρξει δυσκολία δημιουργίας μίας τρικομματικής Κυβέρνησης, με κύριο κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και συνεταίρους το Ποτάμι και το Κίνημα Αλλαγής.

Αν αυτή η λύση απορριφθεί η μόνη εναλλακτική θα μπορούσε να είναι νέες Εκλογές.


Ο κος Παπανδρέου ελπίζει ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν κάπως έτσι.
Φαντασιώνεται να παραστήσει και πάλι τον σωτήρα της Ελλάδας στη θέση του κου Καρατζαφέρη ή του κου Κουβέλη, αν δούμε την Κυβέρνηση συνεργασίας σαν μία επανάληψη των δύο προγενέστερων μνημονιακών συγκυβερνήσεων.

Το σχέδιο αυτό, ακόμα και αν αποτύχει, θα του εξασφαλίσει - στην καλύτερη περίπτωση - μία έδρα βουλευτή για τον ίδιο, ένα νέο ΑΦΜ για το Κόμμα του και ακόμα και αν δεν εκλεγεί με ποσοστό 1,5% εξασφαλίζει κρατική χρηματοδότηση.

Μάλιστα, δεν θα  να είναι υποχρεωμένος να την διαθέσει για την πληρωμή των δανείων του ΠΑΣΟΚ, αρκεί να έχει καταρτίσει πλήρεις συνδυασμούς στο 70% της Ελληνικής επικράτειας. Για να εξασφαλίσει όμως αυτή την χρηματοδότηση απαιτείται να έχει ανεξάρτητο Κόμμα.

Σύμφωνα με τον Νόμο 3022/2002 τα Κόμματα που έχουν πάρει 1,5% στις Εκλογές και καλύπτουν με πλήρεις συνδυασμούς το 70% της επικράτειας, δικαιούνται το 10% του 1,02 τοις χιλίοις επί των τακτικών εσόδων του Προϋπολογισμού κάθε έτους.

Τα τακτικά έσοδα του Προϋπολογισμού του 2014 ήταν 48,72 δις. ευρώ.
Με βάση την παραπάνω κατανομή, τα Κόμματα που θα πάρουν 1,5% στις εκλογές θα προικοδοτούνται κάθε έτος με 5,84 εκατ. ευρώ.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι αυτά τα Κόμματα είναι 5 και ένα από αυτά είναι το Κίνημα αλλαγής... (με δικό του ΑΦΜ)΄

Ο Ελληνικός λαός θα επιβραβεύσει τον κο Γ. Παπανδρέου με 1,16 εκατομμύρια ευρώ για την προσπάθειά του, ακόμα και αν «πατώσει» με 1,5% των ψήφων.

Και κάθε φορά που θα γίνονται Εκλογές θα παίρνει επιπλέον 214.000 ευρώ (το 0,22 τοις χιλίοις των τακτικών εσόδων του Προϋπολογισμού επί 10% δια του αριθμού των δικαιούμενων Κομμάτων)...

Δεν βρίσκεται ότι αυτή η σχιζοφρενική λογική αποδίδει καρπούς?

Φροντίστε λοιπόν να τον ψηφίσετε..... για να σωθεί οικονομικά...ό ίδιος !!!

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Eric Toussaint: Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε τοις μετρητοίς την ΕΕ και έκανε λογιστικό έλεγχο του χρέους;

              
     Από τότε που προκηρύχτηκαν οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, η δυνατότητα του Σύριζα να βγει νικητής από τις κάλπες και να σχηματίσει κυβέρνηση παρουσιάζεται σαν απειλή στη κοινή γνώμη και ειδικά σε εκείνη της Ευρωζώνης. Και όμως, αυτοί που καλούν σε συναγερμό γνωρίζουν θαυμάσια πως ο Σύριζα έχει εξαγγείλει ότι δεν θα αναστείλει την αποπληρωμή του χρέους και δεν θα βγει από το Ευρώ όταν θα γίνει κυβέρνηση. Ο Σύριζα προτείνει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εύχεται να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Ωστόσο, ο Σύριζα δεσμεύεται να τερματίσει τα άδικα και αντικοινωνικά μέτρα που έλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η Τρόικα.
   Αυτή η καμπάνια για τις υποτιθέμενες απειλές που εκφράζει ο Σύριζα στοχεύει να φοβίσει τους Έλληνες ψηφοφόρους ώστε να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους στην αλλαγή. Στοχεύει επίσης στη περίπτωση νίκης του Σύριζα να στρέψει ένα μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης ενάντια στον ελληνικό Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς προκειμένου να αποτρέψει το ενδεχόμενο να κερδίσει το Podemos  τις ισπανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2015.
   Το χρέος που ζητάνε από την Ελλάδα να αποπληρώσει αντιπροσωπεύει το 175% του εθνικού πλούτου που παράγεται ετησίως και αποτελεί ένα αφόρητο βάρος για τον ελληνικό λαό.