Διατηρούνται οι διπλές - τριπλές συντάξεις πρώην βουλευτών και με το νέο ασφαλιστικό

Στα 2.304 ευρώ το ανώτατο όριο για μία σύνταξη, στα 3.088 ευρώ η «οροφή» για δύο ή περισσότερες συντάξεις

Το καθεστώς της είσπραξης των πολλαπλών συντάξεων σε πρώην βουλευτές, δημάρχους και περιφερειάρχες θα διατηρήσει η κυβέρνηση με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο σύμφωνα όσα είπε ο υφυπουργός Εργασίας Τάσος Πετρόπουλος στην Βουλή.

Είχε προηγηθεί η ερώτηση του κ. Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη (ΣΥΡΙΖΑ) ο οποίος εξήγησε ότι για συμβολικούς λόγους και προκειμένου η κυβέρνηση να δείξει ότι πρώτα τα δικά της μέλη μετέχουν στις νέες επώδυνες θυσίες που θα επιφέρει το νέο ασφαλιστικό οφείλει να καταργήσει τις διπλές και τριπλές συντάξεις των πρώην βουλευτών και τοπικών αρχόντων.

Αρνητική εντύπωση πάντως προκάλεσε η παρέμβαση του προεδρεύοντα Δημήτρη Κρεμαστινού στην συζήτηση που αν και ζήτησε να αποφευχθούν οι λαϊκισμοί πρόσθεσε ότι αυτή την ώρα χειρουργείται πρώην υπουργός που δεν έχει να καλύψει τα έξοδα νοσηλείας του.

«Ζητάτε να περικοπούν οι διπλές και τριπλές συντάξεις αλλά αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταβάλει εισφορές», είπε ο κ. Κρεμαστινός για να προσθέσει «Με πήρε ο πρόεδρος της Ενωσης πρώην Βουλευτών ο κ. Πυλαρινός και μου είπε ότι πρώην υπουργός που δεν έχει να πληρώσει τα έξοδα χειρουργείου ζήτησε από την ένωση οικονομική βοήθεια. Η ενωση πρώην βουλευτών δεν έχει χρήματα και το θέμα θα απασχολήσει την Διάσκεψη των Προέδρων».

Πάντως, ο κ. Πετρόπουλος επισήμανε ότι το σύστημα πολλαπλών συντάξεων θα διατηρηθεί αλλά θα μειωθεί ελάχιστα το ανώτατο όριο.

Ο ίδιος είπε ότι υπάρχουν:

-          4 συνταξιούχοι που παίρνουν 10 συντάξεις.

-          7 συνταξιούχοι που λαμβάνουν 9 συντάξεις

-          47 που παίρνουν 8 συντάξεις

-          3 συντάξεις παίρνουν 335.000 συνταξιούχοι

-          935.000 συνταξιούχοι λαμβάνουν 2 συντάξεις

-          Και 1.288.000 μία σύνταξη

Ενώ πρόσθεσε «Το ανώτατο ποσό - όσες συντάξεις και αν λαμβάνουν - θα είναι 3.088 ευρώ από 3.680 ευρώ που είναι σήμερα. Το ανώτατο όριο για μια σύνταξη θα διαμορφωθεί στα 2.304 ευρώ από 2.773 ευρώ σήμερα. Τα ποσοστά που παίρνουν τέτοια σύνταξη είναι μικρά και οι επιδράσεις στο ελλειμματικό ταμείο δεν είναι μεγάλη». Σε άλλο σημείο είπε ότι μόλις το 0,8% των συνταξιούχων λαμβάνει ποσό άνω των 2.000 ευρώ, ενώ υποστήριξε ότι το νέο ασφαλιστικό που θα κατατεθεί θα έχει την λογική «να μην μειωθούν οι καταβαλλόμενες συντάξεις».

Από την πλευρά του ο κ. Τριανταφυλλίδης εξήγησε ότι «Την ώρα που οι πολίτες βρίσκονται στον έκτο χρόνο βασανιστικής πορείας στο μονοπάτι του μνημονιακού κανιβαλισμού, πρώτοι εμείς πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες. Πως ζητάμε από τους άλλους να βγαίνουν στην σύνταξη στα  67 έτη όταν οι προ του 2012 βουλευτές συνταξιοδοτούνταν ακόμα και στα 45;».

Xρήστος Μπόκας29/02/201618:58

Εταιρεία σε Κύπρο, Βουλγαρία, Αγγλία; Ναι μεν, αλλά...

Της Μαρίας Τσιλιάκου
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τους τελευταίους μήνες για τη "μετανάστευση" επιχειρήσεων σε πιο "ήπιες", ας μας επιτραπεί ο όρος, φορολογικά χώρες, όπως είναι η Κύπρος, η Βουλγαρία και η Μ. Βρετανία. Ακόμη και η Αλβανία ανακοίνωσε τη μηδενική φορολόγηση των κερδών και μέχρι του ποσού των 36.000 ευρώ.
Συνιστά, ωστόσο, λύση η ίδρυση μίας εταιρείας στο εξωτερικό ή είναι η αρχή ενός προβλήματος που θα βρούμε μπροστά μας κάποια στιγμή και, μάλιστα, ίσως να συνοδεύεται με σχετικό "ραβασάκι" από τις αρμόδιες ελληνικές φορολογικές αρχές;
Η απάντηση στο ανωτέρω δεν θα μπορούσε να δοθεί μονολεκτικά. Η σύσταση εταιρειών στο εξωτερικό αποτελεί συχνά κατάλληλη και συμφέρουσα λύση, όμως, δεν αφορά όλες τις περιπτώσεις εταιρειών, ούτε είναι συχνά η εύκολη "οδός" για να γλιτώσει κανείς, όπως νομίζουν πολλοί, από τον ελληνικό φορολογικό βραχνά.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Κύπρο. Στη Μεγαλόνησο υπάρχουν ευκολίες και παροχές που θα θέλαμε -χωρίς αμφιβολία- να προσφέρονται και στις εταιρείες που εδρεύουν στην Ελλάδα. Σταχυολογώ μερικά μόνο από τα πλεονεκτήματα:
- Απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό η γραφειοκρατία.
- Προσφέρεται μια από τις χαμηλότερες εταιρικές φορολογήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση με συντελεστή 12,5%.
-  Το επίπεδο παροχής υπηρεσιών είναι ιδιαίτερα υψηλό και οι Κυπριακές εταιρείες θεωρούνται εταιρείες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι "offshore" όπως θεωρούνταν μέχρι το 2003. Ειδικότερα, με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι εταιρείες θεωρούνται ότι έχουν αποκτήσει νομικό και φορολογικό status εφάμιλλο με αυτό οποιασδήποτε άλλης εταιρίας οποιουδήποτε ευρωπαϊκού κράτους. Συνεπώς, οι Κυπριακές εταιρίες δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι offshore εταιρίες στην Ελλάδα, δεδομένου ότι υφίσταται ένα αυστηρότερο πλαίσιο που θεωρείται ότι προστατεύει από πρακτικές ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
-  Τα μερίσματα που καταβάλλονται σε μετόχους κυπριακής εταιρείας διεθνών δραστηριοτήτων που δεν κατοικούν στην Κύπρο δεν φορολογούνται!
- Τα κεφάλαια των κυπριακών εταιρειών θεωρούνται ασφαλή δεδομένου ότι οι Κυπριακές Τράπεζες πλέον κρίνονται ασφαλείς και το τραπεζικό απόρρητο ισχυρό.
Οι Κυπριακές εταιρείες είναι κατάλληλες για εισαγωγές και εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θεωρούνται επίσης ιδανικές για διαδικτυακές και χρηματιστηριακές συναλλαγές. Να επισημάνουμε δε ότι η κυπριακή εταιρεία μπορεί να έχει στο όνομα της ακίνητη περιουσία, το φορολογικό καθεστώς των οποίων διέπεται από το δίκαιο της χώρα όπου βρίσκονται τα ακίνητα και όχι από αυτό της Κύπρου.
Όλα δείχνουν ότι η Κυπριακή εταιρεία είναι κάτι περισσότερο από ελκυστική για τον σύγχρονο επιχειρηματία και παρέχει δυνατότητες που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Πλην όμως υπάρχουν και ζητήματα που πρέπει να συνυπολογιστούν πριν ο επιχειρηματίας κάνει το βήμα προς την Κύπρο. Οι κυπριακές εταιρείες έχουν αρκετά υψηλό κόστος και επίσης μεγάλο κόστος συντήρησης, καθώς τα λειτουργικά έξοδα μπορεί να ανέλθουν στις 3 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, ενώ αναλόγως των δραστηριοτήτων της εταιρείας το κόστος μπορεί να είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο. Απαραίτητη είναι και η ύπαρξη εγκεκριμένου Ορκωτού Λογιστή δεδομένου ότι είναι απαραίτητη η καταχώρηση παραστατικών και φορολογικών καταστάσεων όπως και η υποβολή ετήσιων φορολογικών δηλώσεων, οικονομικών εκθέσεων και ισολογισμών. Επιπλέον το μέρισμα των εταιρειών μπορεί να μην φορολογείται στην Κύπρο, αλλά φορολογείται στην Ελλάδα με τον προβλεπόμενο φορολογικό συντελεστή για τα μερίσματα, εφόσον βέβαια εισέλθει στον ελλαδικό τραπεζικό χώρο. Συχνά και για συγκεκριμένες κατηγορίες δραστηριοτήτων είναι απαραίτητη η σύσταση υποκαταστήματος της κυπριακής εταιρείας στην Ελλάδα,  οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις και εφόσον βέβαια το εισόδημα παράγεται στη χώρα μας η κυπριακή εταιρεία θα φορολογείται με τον φορολογικό συντελεστή που ισχύει στην Ελλάδα και όχι με βάση τον Κυπριακό φορολογικό συντελεστή του 12,5%.
Σε κάθε περίπτωση η ίδρυση μίας εταιρείας στο εξωτερικό πρέπει να γίνει μετά από πολλή προσεκτική μελέτη και συνεργασία με ειδικούς και όχι γραφεία που δίνουν υποσχέσεις για φορολογικούς παραδείσους. Ειδάλλως - είναι πιθανό - ο ενδιαφερόμενος επιχειρηματίας όχι μόνον να μην καταφέρει να αποκτήσει μία εταιρεία κατάλληλη των δραστηριοτήτων και των προσδοκιών  του, αλλά μία εταιρεία που θα φέρει τον Έλληνα έφορο στο κατώφλι του σπιτιού του…
* Η κυρία Μαρία Τσιλιάκου είναι Δικηγόρος με ειδίκευση στο εμπορικό δίκαιο
(tsiliakou@tsiliakou.gr)

Επείγει το τέλος της ιδεολογικής δικτατορίας

Αν η Ελλάδα, μετά από 70 χρόνια ιδεολογικής δικτατορίας του κρατισμού, δεν αναπνεύσει ελεύθερα, το τέλος της στον βυθό θα είναι αναπόφευκτο

Η ζήτηση μειώνεται. Η ανάπτυξη είναι αρνητική. Οι επενδύσεις μηδενικές. Η ρευστότητα ανύπαρκτη. Η ανεργία παραμένει από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Το ασφαλιστικό σύστημα παραπαίει.

Από την άλλη πλευρά, τα νέα από την διεθνή οικονομία δεν είναι τα καλύτερα. Στις αναπτυσσόμενες χώρες η ανάπτυξη υποχωρεί και το γεγονός αυτό επηρεάζει τις διεθνείς μεταφορές, άρα πλήττει την ελληνική ναυτιλία. Η τελευταία, έτσι, αντιμετωπίζει αρκετά σοβαρά προβλήματα, τα οποία, με την σειρά τους, έχουν αρνητικές επιπτώσεις και στην εγχώρια οικονομική δραστηριότητα. Είναι δε πολύ πιθανόν η διάχυτη απαισιοδοξία που επικρατεί στον ευρωπαϊκό χώρο να επηρεάσει αρνητικά και τον ελληνικό τουρισμό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αποτελεί σανίδα σωτηρίας για την οικονομία της χώρας.

Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση δεν δείχνει να θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με την ανάπτυξη της χώρας. Για μιαν ακόμη φορά έχει εμπλακεί σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, οι οποίες μόνον ζημιές προκαλούν στην συνολική δραστηριότητα. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται η φυγή από την Ελλάδα επιχειρήσεων και ανθρώπινου δυναμικού, με αποτέλεσμα την περαιτέρω αποδυνάμωση της παραγωγικής μηχανής.

Στο μέτρο δε που θα αποδυναμώνεται ο παραγωγικός ιστός της χώρας, τόσο δυσκολότερες θα γίνονται και οι συνθήκες εξόδου από την οικονομία του χρέους. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Με την κατανάλωση κάποτε να αντιπροσωπεύει το 85% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της, η Ελλάδα είχε αυτοπαγιδευτεί στην εσωτερική ζήτηση, η οποία, με δεδομένη την αδύναμη παραγωγή, ενίσχυε τελικά τις εισαγωγές. Έφθασε έτσι η χώρα να κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο ξεπέρασε σε κάποια φάση το 160% του ΑΕΠ.

Σήμερα, λοιπόν, μπορεί η πτώση της ζήτησης να δημιουργεί καλύτερες συνθήκες για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, πλην όμως η βελτίωσή του μεταφράζεται σε ανεργία – με ό,τι η τελευταία προκαλεί στην οικονομία και τον κοινωνικό ιστό. Τα χιλιάδες κλειστά καταστήματα στην Αθήνα και εκτός αυτής δεν είναι τίποτε άλλο παρά μικροεπιχειρήσεις που ζούσαν από το εισαγωγικό εμπόριο και άρα από την τόνωση της ζήτησης με δανεισμό.

Στην αντίπερα όχθη, ο παραγωγικός ιστός της χώρας μπορεί να ενισχύει την εξωστρέφειά του, όμως οι εξαγωγικές του επιδόσεις δεν είναι αρκετές ούτε για την τόνωση της απασχολήσεως, αλλά ούτε και για την πραγματοποίηση νέων επενδύσεων. Διαιωνίζεται έτσι μία οδυνηρή κατάσταση αποεπενδύσεως και χαμηλής παραγωγικότητος, η οποία σε κάποια φάση θα καταστεί μη ανατρέψιμη. Θα υπάρξει δηλαδή στην χώρα πλήρης διαρθρωτική κατάρρευση, με εκρηκτικές πολιτικο-κοινωνικές επιπτώσεις.

Υπό αυτές τις συνθήκες, έχει απόλυτο δίκιο ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ) ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και υπογραμμίζει ότι έως το 2020, η χώρα χρειάζεται 105 δισεκατομμύρια ευρώ νέες επενδύσεις, όχι για να εισέλθει σε νέα παραγωγική βάση αλλά για να διατηρήσει το σημερινό της επίπεδο. Με πιο απλά λόγια, το ποσό που προτείνει ο ΣΕΒ είναι αυτό που χρειάζεται για να αποσοβηθεί η διαρθρωτική κατάρρευση και όχι για να βελτιωθεί ποιοτικά το παραγωγικό μας μοντέλο.

Για μία πραγματική και καινοτόμο αναδιάρθρωση της χώρας, όπως εκτιμούν διεθνείς οικονομικοί και επιχειρηματικοί παράγοντες, απαιτούνται σε ετήσια βάση επενδύσεις άνω των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ, το λιγότερο για μία πενταετία. Ποιοι, όμως, θα επενδύσουν παρόμοια ποσά στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας, της διαπλοκής, της ιδεολογικής ακινησίας και της αντιεπιχειρηματικής ρητορείας; Και από πού θα βρεθούν αυτά τα κεφάλαια, με δεδομένη την παρούσα κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και των κοσμογονικών παραγωγικών μετασχηματισμών που πραγματοποιούνται στους κόλπους της; Ακόμα χειρότερα, ποιοι επενδυτές θα έλθουν να ρίξουν χρήμα σε μία αγορά με υψηλή δημόσια και ιδιωτική υπερχρέωση και, παράλληλα, με τεράστια δημοσιονομικά και ασφαλιστικά προβλήματα;

Την ίδια στιγμή, η χώρα είναι ουραγός σε δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη, δεν θέλει να εκσυγχρονίσει το απαράδεκτο εκπαιδευτικό της σύστημα και, κυρίως, φοβάται την …ελευθερία. Μετά από εβδομήντα και πλέον χρόνια ιδεολογικής δικτατορίας του κρατισμού και της ανελευθερίας, η Ελλάδα δεν διδάχθηκε τίποτε από την Ιστορία.

Αν λοιπόν η χώρα δεν ανανεωθεί… χθες, ελεύθερα και δημιουργικά, απελευθερώνοντας όλες τις πνευματικές και τις παραγωγικές της δυνάμεις, το πλοίο αργόσυρτα θα οδεύει προς τον βυθό. Έτσι απλά.

*Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων

Πηγή: European Business Review

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Ειδήσεις από το πρακτορείο Deutsche-Welle Κυριακή, 14-Φεβ-2016 17:49 DW: "Καμπανάκι" Σόιμπλε για το χρέος της... Γερμανίας

Έκθεση του υπουργείου Οικονομικών προειδοποιεί ότι, λόγω δημογραφικών εξελίξεων, το χρέος της Γερμανίας θα μπορούσε να πλησιάσει το 220% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, στο πιο απαισιόδοξο σενάριο. Συνιστώνται άμεσα μέτρα.
Την έκθεση του υπουργείου Οικονομικών, που συντάσσεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και επιγράφεται "Ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους" φέρνει στη δημοσιότητα η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας Die Welt του Βερολίνου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της εφημερίδας, η έκθεση, η οποία θα συζητηθεί την ερχόμενη εβδομάδα στο υπουργικό συμβούλιο, κάνει λόγο για "σημαντικούς κινδύνους", καθώς η δημογραφική γήρανση στη Γερμανία οδηγεί σε "μη βιώσιμη εξέλιξη του χρέους". Οι επιτελείς του υπουργείου δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά να προχωρούν σε εκτιμήσεις με βάση διάφορα πιθανά σενάρια: στο αισιόδοξο σενάριο λοιπόν, υψηλότερα ποσοστα γεννήσεων σε συνδυασμό με διορθωτικά μέτρα θα αρκούσαν για να παραμείνει το γερμανικό χρέος στην περιοχή του 60% του ΑΕΠ, όπως προβλέπει το σύμφωνο σταθερότητας. Στο απαισιόδοξο σενάριο όμως, το χρέος θα μπορούσε να φτάσει μέχρι το 220% του ΑΕΠ το έτος 2060, εάν διατηρηθεί η σημερινή σχέση εσόδων και δαπανών.
Ποιά είναι η λύση; Ένα προφανές αντίδοτο, εκτιμά η έκθεση του υπουργείου Οικονομικών, θα ήταν να αυξάνονται τα γερμανικά πρωτογενή πλεονάσματα κάθε χρόνο κατά 1,2% του ΑΕΠ στο πιο αισιόδοξο σένάριο έως 3,8% στο πιο απαισιόδοξο. Αυτό σημαίνει ότι από το 2016 και μέχρι νεωτέρας, το γερμανικό δημόσιο θα πρέπει να περικόπτει τις δαπάνες του τουλάχιστον κατά 7 δις ευρώ ετησίως ή να αυξάνει αντιστοίχως τα έσοδά του. Μάλιστα, στο πλέον απαισιόδοξο σενάριο, η δημοσιονομική προσαρμογή θα έφτανε τα 23 δις ετησίως.
Πολιτικό "τέχνασμα" για περισσότερες περικοπές;
"Όταν ακούω ειδήσεις το πρωί, μου ανεβαίνει η πίεση, κι ακόμη δεν έχω πιει καφέ..." έλεγε ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την περασμένη Παρασκευή στις Βρυξέλλες, αναφερόμενος στα επίμονα αιτήματα συναδέλφων στο υπουργικό συμβούλιο για περισσότερα κονδύλια. Ως παράδειγμα αναφέρεται η υπουργός Περιβάλλοντος Μπάρμπαρα Χέντρικς, η οποία λέγεται ότι είχε αρχικά συμφωνήσει με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μία χρηματοδότηση 500 εκ. ευρώ για κοινωνικές κατοικίες, στη συνέχεια ζήτησε 1 δις και σήμερα βρίσκεται ήδη στο 1,2 δις. Μήπως λοιπόν το "καμπανάκι Σόιμπλε" είναι απλώς ένα πολιτικό τέχνασμα για να περιορίσει τις "ορέξεις" των συναδέλφων του;
Όχι, υποστηρίζει η Welt, καθώς, "σε συνεργασία με τον Μάρτιν Βέρντινγκ, καθηγητή Οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Μπόσχουμ, οι επιτελείς του υπουργείου απλώς εφήρμοσαν τις ήδη δοκιμασμένες μεθόδους, υπολογίζοντας τί θα συμβεί, εφόσον συνεχιστεί αναλλοίωτη η σημερινή πολιτική". Επιπλέον δε, εκτιμά η Welt, στον μεσοπρόθεσμο υπολογισμό των δαπανών κοινωνικής ασφάλισης οι προβλέψεις μάλλον υπεραισιόδοξες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Και αυτό, γιατί ο σχετικός υπολογισμός έχει ως αφετηρία την υπόθεση εργασίας (που όμως στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου αυτονόητη) ότι οι δαπάνες των ταμείων δεν πρόκειται να αυξηθούν σε ποσοστό υψηλότερο από την αντίστοιχη αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Μία από τις προτάσεις που ξεχωρίζουν είναι η περαιτέρω παράταση του εργασιακού βίου. Με άλλα λόγια: η "σύνταξη στα 67" μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, συμπεραίνει η Welt...
Υπό έλεγχο οι δαπάνες για τους πρόσφυγες
Τα ευχάριστα νέα: οι αυξανόμενες δαπάνες για την ενσωμάτωση των προσφύγων δεν πρόκειται να επιβαρύνουν υπερβολικά τον γερμανικό προϋπολογισμό, υποστηρίζει το υπουργείο Οικονομικών. Συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι ακόμα και αν 500.000 πρόσφυγες από εκείνους που ήρθαν στη Γερμανία μέσα στο 2015, παραμείνουν οριστικά στη χώρα, το χρηματοδοτικό κενό που θα προκληθεί στον προϋπολογισμό δεν θα είναι μεγαλύτερο από 0,1% του ΑΕΠ, στο πιο απαισιόδοξο σενάριο. Αν μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι ενταχθούν ομαλά στην αγορά εργασίας, τότε τα αποτελέσματα θα είναι ευεργετικά για τον προϋπολογισμό, εκτιμούν οι επιτελείς του υπουργείου Οικονομικών.
Die Welt, Γιάννης Παπαδημητρίου

Πηγή: Deutsche Welle

Ευ. Μυτιληναίος: Δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις στα αποτελέσματα του 2015

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Τετάρτη, 10-Φεβ-2016 10:53
Ευ. Μυτιληναίος: Δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις στα αποτελέσματα του 2015
     
Ευ. Μυτιληναίος: Δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις στα αποτελέσματα του 2015
Τους ειδικούς της αγοράς και τους αναλυτές για τα αποτελέσματα του 2015 και τις εκτιμήσεις για το 2016, ενημέρωση ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Μυτιληναίος, Ευάγγελος Μυτιληναίος, κατά τη διάρκεια της ετήσιας παρουσίασης του ομίλου.
Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με το report της Beta Χρηματιστηριακής, δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις στα αποτελέσματα του 2015. Η ΜΕΤΚΑ είχε ισχυρές επιδόσεις, η Protergia επίσης είχε ένα ισχυρό δ΄ τρίμηνο, ενώ η Αλουμίνιο επιβραδύνθηκε όπως αναμενόταν εξαιτίας των χαμηλότερων τιμών των εμπορευμάτων. Αναμένει δε καθαρά κέρδη στα 40 εκατ. ευρώ.
Επισήμανε ακόμη, σύμφωνα με το report της Beta, ότι υπάρχει αισιοδοξία για το ανταγωνιστικό κόστος της Αλουμίνιο της Ελλάδας μετά την αναδιάρθρωση. Η διοίκηση δήλωσε ότι ήλθε σε τριετή συμφωνία με τα εργατικά σωματεία την προηγούμενη εβδομάδα.
Η Protergia αύξησε το μερίδιό της στην αγορά λιανικής, με στόχο την μείωση του χρέους. Ο Ευ. Μυτιληναίος έκανε ακόμη λόγο για ένα δύσκολο έτος για την ΜΕΤΚΑ, ενώ τόνισε πως μια νέα συμφωνία θα ανακοινωθεί σύντομα στο Ιράν. ΟΙ επενδύσεις στα αιολικά πάρκα συνεχίζουν, δήλωσε.
Σε ό,τι αφορά τις προοπτικές για το 2016, ο όμιλος θα πετύχει μακροχρόνια ευνοϊκές τιμές για το φυσικό αέριο, ενώ αναφέρθηκε πως η βασική ανησυχία για τον όμιλο, παραμένει το ελληνικό ρίσκο.
Η χρηματιστηριακή αναφέρει ότι συνολικά πρόκειται για μια πολύ συντηρητική προσέγγιση για το τρέχον έτος, δεδομένων των κινδύνων και της μεταβλητότητας στις αγορές εμπορευμάτων. Ωστόσο, βλέπουμε ότι το βασικό σενάριο για το έτος είναι μια επανάληψη των στοιχείων του 2015 από τη στιγμή που η συγκράτηση του κόστος θα παράσχει υψηλότερα περιθώρια, και ως εκ τούτου θα διατηρήσει την κερδοφορία στα ίδια επίπεδα.

Επείγει το τέλος της ιδεολογικής δικτατορίας

Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος*

Δημοσιεύθηκε στο European Business Review στις 2 Φεβρουαρίου 2016

Freedom-in-Chains
Αν η Ελλάδα, μετά από 70 χρόνια ιδεολογικής δικτατορίας του κρατισμού, δεν αναπνεύσει ελεύθερα, το τέλος της στον βυθό θα είναι αναπόφευκτο

Η ζήτηση μειώνεται. Η ανάπτυξη είναι αρνητική. Οι επενδύσεις μηδενικές. Η ρευστότητα ανύπαρκτη. Η ανεργία παραμένει από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Το ασφαλιστικό σύστημα παραπαίει.

Από την άλλη πλευρά, τα νέα από την διεθνή οικονομία δεν είναι τα καλύτερα. Στις αναπτυσσόμενες χώρες η ανάπτυξη υποχωρεί και το γεγονός αυτό επηρεάζει τις διεθνείς μεταφορές, άρα πλήττει την ελληνική ναυτιλία. Η τελευταία, έτσι, αντιμετωπίζει αρκετά σοβαρά προβλήματα, τα οποία, με την σειρά τους, έχουν αρνητικές επιπτώσεις και στην εγχώρια οικονομική δραστηριότητα. Είναι δε πολύ πιθανόν η διάχυτη απαισιοδοξία που επικρατεί στον ευρωπαϊκό χώρο να επηρεάσει αρνητικά και τον ελληνικό τουρισμό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αποτελεί σανίδα σωτηρίας για την οικονομία της χώρας.

Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση δεν δείχνει να θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με την ανάπτυξη της χώρας. Για μιαν ακόμη φορά έχει εμπλακεί σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, οι οποίες μόνον ζημιές προκαλούν στην συνολική δραστηριότητα. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται η φυγή από την Ελλάδα επιχειρήσεων και ανθρώπινου δυναμικού, με αποτέλεσμα την περαιτέρω αποδυνάμωση της παραγωγικής μηχανής.

Στο μέτρο δε που θα αποδυναμώνεται ο παραγωγικός ιστός της χώρας, τόσο δυσκολότερες θα γίνονται και οι συνθήκες εξόδου από την οικονομία του χρέους. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Με την κατανάλωση κάποτε να αντιπροσωπεύει το 85% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της, η Ελλάδα είχε αυτοπαγιδευτεί στην εσωτερική ζήτηση, η οποία, με δεδομένη την αδύναμη παραγωγή, ενίσχυε τελικά τις εισαγωγές. Έφθασε έτσι η χώρα να κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο ξεπέρασε σε κάποια φάση το 160% του ΑΕΠ.

Σήμερα, λοιπόν, μπορεί η πτώση της ζήτησης να δημιουργεί καλύτερες συνθήκες για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, πλην όμως η βελτίωσή του μεταφράζεται σε ανεργία – με ό,τι η τελευταία προκαλεί στην οικονομία και τον κοινωνικό ιστό. Τα χιλιάδες κλειστά καταστήματα στην Αθήνα και εκτός αυτής δεν είναι τίποτε άλλο παρά μικροεπιχειρήσεις που ζούσαν από το εισαγωγικό εμπόριο και άρα από την τόνωση της ζήτησης με δανεισμό.

Στην αντίπερα όχθη, ο παραγωγικός ιστός της χώρας μπορεί να ενισχύει την εξωστρέφειά του, όμως οι εξαγωγικές του επιδόσεις δεν είναι αρκετές ούτε για την τόνωση της απασχολήσεως, αλλά ούτε και για την πραγματοποίηση νέων επενδύσεων. Διαιωνίζεται έτσι μία οδυνηρή κατάσταση αποεπενδύσεως και χαμηλής παραγωγικότητος, η οποία σε κάποια φάση θα καταστεί μη ανατρέψιμη. Θα υπάρξει δηλαδή στην χώρα πλήρης διαρθρωτική κατάρρευση, με εκρηκτικές πολιτικο-κοινωνικές επιπτώσεις.

Υπό αυτές τις συνθήκες, έχει απόλυτο δίκιο ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ) ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και υπογραμμίζει ότι έως το 2020, η χώρα χρειάζεται 105 δισεκατομμύρια ευρώ νέες επενδύσεις, όχι για να εισέλθει σε νέα παραγωγική βάση αλλά για να διατηρήσει το σημερινό της επίπεδο. Με πιο απλά λόγια, το ποσό που προτείνει ο ΣΕΒ είναι αυτό που χρειάζεται για να αποσοβηθεί η διαρθρωτική κατάρρευση και όχι για να βελτιωθεί ποιοτικά το παραγωγικό μας μοντέλο.

Για μία πραγματική και καινοτόμο αναδιάρθρωση της χώρας, όπως εκτιμούν διεθνείς οικονομικοί και επιχειρηματικοί παράγοντες, απαιτούνται σε ετήσια βάση επενδύσεις άνω των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ, το λιγότερο για μία πενταετία. Ποιοι, όμως, θα επενδύσουν παρόμοια ποσά στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας, της διαπλοκής, της ιδεολογικής ακινησίας και της αντιεπιχειρηματικής ρητορείας; Και από πού θα βρεθούν αυτά τα κεφάλαια, με δεδομένη την παρούσα κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και των κοσμογονικών παραγωγικών μετασχηματισμών που πραγματοποιούνται στους κόλπους της; Ακόμα χειρότερα, ποιοι επενδυτές θα έλθουν να ρίξουν χρήμα σε μία αγορά με υψηλή δημόσια και ιδιωτική υπερχρέωση και, παράλληλα, με τεράστια δημοσιονομικά και ασφαλιστικά προβλήματα;

Την ίδια στιγμή, η χώρα είναι ουραγός σε δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη, δεν θέλει να εκσυγχρονίσει το απαράδεκτο εκπαιδευτικό της σύστημα και, κυρίως, φοβάται την …ελευθερία. Μετά από εβδομήντα και πλέον χρόνια ιδεολογικής δικτατορίας του κρατισμού και της ανελευθερίας, η Ελλάδα δεν διδάχθηκε τίποτε από την Ιστορία.

Αν λοιπόν η χώρα δεν ανανεωθεί… χθες, ελεύθερα και δημιουργικά, απελευθερώνοντας όλες τις πνευματικές και τις παραγωγικές της δυνάμεις, το πλοίο αργόσυρτα θα οδεύει προς τον βυθό. Έτσι απλά.

*Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων

Πηγή: European Business Review

Ο Τσίπρας δε μπορεί να σώσει την Ελλάδα, λέει ο πρώην ΥΠΟΙΚ Βαρουφάκης: Η Μέρκελ με έκανε να νιώσω υπερήφανος που είμαι Ευρωπαίος 09/02/201618:236

Αρχή του τέλους για την Ευρώπη η μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης - Η φορολογία ο καλύτερος τρόπος για να σκοτώσεις μία χώρα

Η ιταλική εφημερίδα La Repubblica δημοσιεύει συνέντευξη του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, την ίδια ημέρα που κάνει «πρεμιέρα» το κίνημά του, Diem25.

Μιλώντας στον δημοσιογράφο Έττορε Λιβίνι, ο κ. Βαρουφάκης εξήγησε πως θα δώσει μάχη, η οποία θα ξεκινήσει από τη βάση, αλλάζοντας τους κανόνες για να σωθεί η Ευρώπη.

Σύμφωνα με τον ιδρυτή του νέου κινήματος, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στην Ευρώπη παρά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και την ανοδική πορεία που σημείωσαν οι Podemos.

«Πιστεύω ότι δε θα αλλάξει τίποτα. Η Ευρώπη είναι ένα οικοδόμημα που έχει χτιστεί λάθος […] Δείτε τον Τσίπρα. Την Άνοιξη του 2015 η Αθήνα πνίγηκε και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δεχθεί αυτό που είχε αποφασιστεί για να δώσει τη μάχη της. Σήμερα οι μοναδικοί που υπερασπίζονται τις συντάξεις είναι οι φασίστες. Καταστροφή», είπε.

Όσο για τον κίνδυνο αποπομπής της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν ο κ. Βαρουφάκης δήλωσε πως ο μόνος άνθρωπος που τον έκανε να νιώσει υπερήφανος σχετικά με το μεταναστευτικό ήταν η Γερμανίδα καγκελάριος.

«Ο μόνος άνθρωπος που με έκανε να νιώσω υπερήφανος που είμαι Ευρωπαίος σχετικά με αυτό το ζήτημα ήταν η Άνγκελα Μέρκελ. Το υπόλοιπο είναι μία τραγωδία. Η αντιμετώπιση του ζητήματος των μεταναστών σαν να πρόκειται για θέμα ιταλικό ή ελληνικό, ή η μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ενώ της ζητούνται επιπλέον μέτρα λιτότητας είναι η αρχή του τέλους για την Ευρώπη», πρόσθεσε ο πρώην υπουργός Οικονομικών.

Την ίδια στιγμή, ο κ. Βαρουφάκης ερωτηθείς σχετικά με το αν ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να σώσει την Ελλάδα, απάντησε: «Φοβάμαι πως όχι, αν δεν αλλάξει κάτι. Η χώρα εξακολουθεί να χάνει έσοδα από το 2009. Έκλεισαν τις τράπεζες και μετά μας ζήτησαν να αυξήσουμε τη φορολογία σε πολίτες και επιχειρήσεις. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να σκοτώσεις μία χώρα, όχι να τη σώσεις».

Μιλώντας για την επιβολή των capital controls και την εμπλοκή του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, ο κ. Βαρουφάκης δήλωσε πως ο πρόεδρος της ΕΚΤ είναι «ικανός», και εξέφρασε τη βεβαιότητά του πως αν ήταν στο χέρι του «στην Ελλάδα δε θα επιβάλλονταν capital controls».

Σχετικά με το νέο του κίνημα, εξήγησε πως το Diem25 επιχειρεί να επαναφέρει τον πολίτη στην πρωταγωνιστική θέση της δημοκρατίας.

«Στο τραπέζι μοιάζει να υπάρχουν μόνο δύο εναλλακτικές […], όμως, υπάρχει και μία τρίτη εναλλακτική: η μάχη από τα χαμηλά σε πανεθνικό επίπεδο για να δώσουμε φωνή σε όποιον δεν την έχει και για να δώσουμε στον κόσμο τη δύναμη να αποφασίσει τι θέλει να κάνει για το μέλλον του», εξήγησε.

Τα μπλόκα των αγροτών, η ιστορία της σταφίδας και τα ρούχα των στρατιωτών που φτιάχνονται στα Άδανα!

Του Δημήτρη Κουρέτα

Η Ελλάδα από τη στιγμή που έγινε κράτος το 1827 και για περίπου 100 χρόνια ζούσε σχεδόν από ένα προϊόν. Τη σταφίδα. Με αυτή μεγάλωσαν και σπούδασαν σχεδόν τέσσερις γενιές. Η σταφίδα κάλυπτε το 50% των εξαγωγών μας ως χώρα, συνολικά. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι σήμερα που οι εξαγωγές μας είναι 27 δις ευρώ, σαν να έχουμε εξαγωγές σταφίδας 13,5 δις. Ενημερωτικά φέτος κλείσαμε με εξαγωγές σταφίδας 39 εκατ. ευρώ. Λίγο πριν το ’80 στην Ελλάδα το 35% του πληθυσμού ασχολείτο με την αγροτική παραγωγή και παρήγαγε το 12% του ΑΕΠ. Σήμερα τα νούμερα είναι 11% του πληθυσμού και μόλις το 2,9% του ΑΕΠ. Θα μπορούσε να πει κάποιος, και τι έγινε;

Σημαντική ερώτηση. Το 2000 η χώρα είχε 60 νηματουργεία και παρήγαγε νήμα από βαμβάκι το οποίο το έκανε ρούχα. Σήμερα υπάρχει μόνο ένα νηματουργείο μεγάλο, ο Επίλεκτος στα Φάρσαλα. Το βαμβάκι μας εξάγεται στην Τουρκία κυρίως, παίρνουν οι αγρότες 350 εκατ. ευρώ, γίνεται εκεί νήμα και το εισάγουμε πληρώνοντας 1,5 δις! Και τα ρούχα του Ελληνικού Στρατού φτιάχνονται στα Άδανα της Τουρκίας. Αυτό έγινε. Αυτή τη χώρα φτιάξαμε και καλούμαστε όλοι μας να την αλλάξουμε. Και την καταντήσαμε έτσι με σειρά εγκληματικών πολιτικών για τη ανάπτυξη μετά το 1980.

Η χώρα μας είναι η δεύτερη σε βιοποικιλότητα στον πλανήτη, με αποτέλεσμα οι παραγωγές της να έχουν μεγάλη ιδιαιτερότητα άρα και ποιότητα. Η διεθνοποιημένη αγορά έχει οδηγήσει (όλο και περισσότερο) την πρωτογενή παραγωγή σε μια κατεύθυνση συμπίεσης του κόστους, κυρίως μέσα από πρακτικές μη ασφαλούς παραγωγής και αναζήτησης πρώτων υλών που εξυπηρετούν την μαζική βιομηχανία τροφίμων.

Η Ελλάδα, σαν μια περιοχή πρωτογενούς παραγωγής, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με όρους μαζικής φτηνής, παραγωγής, γιατί το μέγεθος της δεν επιτρέπει την μετάβαση σε τέτοιου είδους εκμεταλλεύσεις. Το πλεονέκτημα της (υπήρξε και οφείλει να συνεχίσει να υπάρχει) ήταν οι μικρές παραγωγές που με κόπο, μεράκι και σεβασμό στον άνθρωπο μπορούσε να αντλήσει από το χώμα της. Η Ελληνική γη και οι άνθρωποι της, απόλυτα συμφιλιωμένοι με το κοινό τους μέλλον, μπορούν να παράγουν καταπληκτικά προϊόντα.

Από τα 27 δισ. ευρώ εξαγωγές της Ελλάδος το 2014, τα 10 δις είναι ορυκτέλαια τα οποία προκύπτουν από το πετρέλαιο που εισάγουμε, 5 δισ. προϊόντα πρωτογενούς παραγωγής από τα οποία 1 δις ψάρια ( είμαστε πρώτοι σε εξαγωγές τσιπούρας και λαβρακιού στον κόσμο), 4 δισ. τρόφιμα, 1 δισ. γενόσημα φάρμακα. Δηλαδή το 35 % των εξαγωγών μας αφορούν την γη. Άρα η απάντηση στην ερώτηση και τι έγινε που η Ελλάδα έχει συρρικνώσει την παραγωγή της, είναι σαν να απεμπολούν οι Άραβες το πετρέλαιο. Μερικοί «έξυπνοι» σύμβουλοι προσπαθούν να πείσουν τους ιθαγενείς ότι θα βγουν από την κρίση με τη δημιουργία start-ups.

Τους λένε όμως τη μισή αλήθεια. Οι νεοφυείς επιχειρήσεις, Ελληνιστί (τον όρο start-up τον άκουσα σε ένα συνέδριο στην Καλαμπάκα το 1995), είναι φυσικά μία διέξοδος. Σε ποιο τομέα όμως; Στην πληροφορική; Η μήπως στην μικροηλεκτρονική; Όχι κύριοι σύμβουλοι επιχειρήσεων. Η σύγχρονη γεωργία μικρών χωρών όπως η Ελλάδα απαιτεί μικρές παραγωγές εξειδικευμένων προϊόντων τα οποία:

1. Είτε θα χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για την παραγωγή καινοτόμων, μοναδικών τροφίμων, ελκυστικών στον καταναλωτή, ικανών να εξαχθούν στην παγκόσμια αγορά

2. Είτε θα εξαχθούν ως έχουν, ως μοναδικά ελληνικά προϊόντα, ύστερα από μία βασική επεξεργασία (όπως καθαρισμός), και κατάλληλα συσκευασμένα με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές.

Και στις δύο περιπτώσεις επιτυγχάνεται η παραγωγή τελικού διατροφικού, μοναδικού, ελληνικού προϊόντος το οποίο θα πωληθεί στην διεθνή αγορά ως Greek brand name, με υψηλή προστιθέμενη αξία, και συνεπώς με υψηλή τιμή τέτοια που να εξασφαλίζει τελικά ικανοποιητικό εισόδημα σε όλους τους εμπλεκόμενους στην διαδικασία συμπεριλαμβανομένων και των γεωργών.

Ένα παράδειγμα: Ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού ελαιολάδου έχει τέτοια περιεκτικότητα σε φαινόλες, οι οποίες του επιτρέπουν να έχει ισχυρισμό υγείας ότι προστατεύει από την οξείδωση της χοληστερόλης και βοηθά στην υγεία των αγγείων. Όμως μόνο ελάχιστο μέρος του τυποποιείται έτσι, για να πουλιέται ως φάρμακο σε φαρμακεία και ακριβά καταστήματα στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικά ένα τέτοιο ελαιόλαδο με ισχυρισμό υγείας πουλιέται πάνω από 80 ευρώ το κιλό, σήμερα σε πολλά σημεία στην Νέα Υόρκη.

Μια τέτοια παρέμβαση θα σήμαινε έσοδα για τον παραγωγό περίπου 1,5 δις. Δηλαδή 10 φορές περισσότερα από ότι βγάζει τώρα.

* Ο κ. Δημήτρης Κουρέτας είναι Καθηγητής Βιοχημείας-Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Πρώην Αναπληρωτής Πρύτανης.