Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Στ. Μάνος: Υποκριτές, ψεύτες και πραγματικότητα Πηγή:www.capital.gr

Eχουμε πια ελάχιστο χρόνο πριν γίνει ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Δεν χρειάζεται να τον αναλώσουμε σε εξεταστικές και ανόητες ΄διαπραγματεύσεις΄ διότι η αλήθεια είναι μπροστά μας και φωνάζει ΄κάντε κάτι για τις δαπάνες΄!", προειδοποιεί ο Στέφανος Μάνος με επιστολή στην Καθημερινή την οποία δημοσιεύει στο λογαριασμό του στο facebook.

Αναλυτικά στην επιστολή του ο πρώην υπουργός αναφέρει τα εξής:

"Δημαγωγοί, υποκριτές και ψεύτες αναζητούν την «αλήθεια» για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο. Εξαιτίας της ιδιότυπης συμμαχίας Τσίπρα - Καραμανλή, η «αλήθεια» αναζητείται μόνο στη μετά Καραμανλή περίοδο. 2010 μέχρι σήμερα. Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε σε μερικούς ιστότοπους άρθρο του προέδρου της Δράσης κ. Θεόδωρου Σκυλακάκη με στοιχεία τα οποία πιστεύω ότι πρέπει να γνωρίζει όποιος θέλει να θεωρείται ενημερωμένος. Oλα τα στοιχεία είναι της Eurostat. Από το 2001 έως το 2009 το κράτος στο σύνολό του ξόδεψε 826 δισ. ευρώ και εισέπραξε 691. Μπήκε μέσα 135 δισ.! Για να καλύψει τη διαφορά δανείστηκε.

Για να έχει ο βιαστικός αναγνώστης μια πρακτική αίσθηση του αριθμού 135 δισ., επισημαίνω ότι ισούται με 52 φορές τον καταραμένο ετήσιο ΕΝΦΙΑ.

Καθυστερημένα, πολύ καθυστερημένα, κατάλαβαν το 2010 οι δανειστές ότι η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Eτσι φτάσαμε στο Μνημόνιο. Για να μη βουλιάξουμε, δέχθηκαν να μας δανείσουν ξανά, έως ότου συνέλθουμε, αν εμείς συμφωνήσουμε να μη συνεχίσουμε να κάνουμε όσα μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Η συμφωνία κατεγράφη σε Μνημόνιο. Στη συνέχεια, οι δημαγωγοί και ψεύτες βάλθηκαν να μην τηρούν όσα συμφωνήθηκαν. Ο ένας μετά τον άλλο έσκιζαν το Μνημόνιο. Στην πενταετία, από το 2010 έως το 2014 (πάντα με στοιχεία της Eurostat), ξοδέψαμε 91 δισ. ευρώ περισσότερα από όσα εισπράξαμε!

Το 2014 φάνηκε να είχε βρεθεί επιτέλους μια κάποια ισορροπία (που φιλοδοξεί να ανατρέψει η νέα κυβέρνηση το 2015). Το 2014 είχαμε, σύμφωνα με τη Eurostat, επαναφέρει το έλλειμμα στα επίπεδα του 2001: 6,3 δισ. ευρώ το 2014, 6,6 δισ. ευρώ το 2001. Πώς όμως έγινε αυτό; Τα έσοδα (δηλαδή κυρίως οι φόροι) αυξήθηκαν 23 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2001 και τα έξοδα (τα λεφτά που ξοδεύει το κράτος για τις υπηρεσίες που παρέχει στου πολίτες) επίσης αυξήθηκαν κατά 23 δισ. ευρώ. Αναρωτιέμαι, ποιος πιστεύει ότι η ποιότητα των παρεχομένων από το κράτος υπηρεσιών είναι σήμερα πολύ καλύτερη απ’ ό,τι ήταν το 2001; Aν η ποιότητα των υπηρεσιών δεν είναι καλύτερη, γιατί πρέπει να πληρώνουν οι πολίτες 23 δισ. ευρώ παραπάνω; Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν δεν ξοδεύαμε αυτά τα 23 δισ. ευρώ παραπάνω για τις ίδιες ή χειρότερες υπηρεσίες, σήμερα η Ελλάδα δεν θα ήταν σε Μνημόνιο και θα μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές με μηδενικά επιτόκια, όπως οι κουτόφραγκοι.

Με τις δημοσιονομικές επιδόσεις που αναδεικνύει η Eurostat, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι κανείς δεν μας εμπιστεύεται. Eχουμε πια ελάχιστο χρόνο πριν γίνει ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Δεν χρειάζεται να τον αναλώσουμε σε εξεταστικές και ανόητες «διαπραγματεύσεις» διότι η αλήθεια είναι μπροστά μας και φωνάζει «κάντε κάτι για τις δαπάνες»!"


Πηγή:www.capital.gr

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Μπορεί η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ μετά από default;

Του RAoul Ruparel

Ενώ η χρεοκοπία ακούγεται συγκεκριμένη, σπάνια είναι τόσο σαφής. Η χρεοκοπία είναι συχνά υποκειμένική και σκοτεινή, πολύ περισσότερο όταν περιλαμβάνει διαφορετικές υποχρεώσεις ενός κυρίαρχου κράτους. Διαφορετικοί πιστωτές έχουν διαφορετικούς ορισμούς για την αθέτηση πληρωμής, ορισμένοι εκ των οποίων συνδέονται μεταξύ τους και άλλοι όχι. Τελικά, εξαρτάται ποιου την πληρωμή θα αθετήσει η Ελλάδα και εάν τελικά επανορθώσει: δηλαδή, είναι η χρεοκοπία προσωρινή ή είναι μια μόνιμη διαγραφή. Για τους σκοπούς του blog εκλαμβάνουμε το “default” στο πιο βασικό του επίπεδο: την μη πληρωμή των πιστωτών.

Θα μπορούσε η Ελλάδα να αθετήσει πληρωμή προς το ΔΝΤ και να μείνει στο ευρώ;
Έχουμε ήδη περιγράψει με λεπτομέρεια τι θα συμβεί εάν η Ελλάδα αθετήσει πληρωμή προς το ΔΝΤ. Η σύντομη εκδοχή είναι ότι η άμεση οικονομική/χρηματοπιστωτική επίδραση ίσως να μην είναι τόσο τεράστια. Η Ελλάδα θα έχει τουλάχιστον ένα μήνα για να επιστρέψει ξανά σε "τροχιά". Αν δεν το κάνει, τότε οι χώρες της ευρωζώνης θα βρεθούν αντιμέτωπες με μια επιλογή για το εάν θα κηρύξουν και τα δικά τους δάνεια ότι είναι ληξιπρόθεσμα. Η επίδραση μιας τέτοιας ενέργειας θα μπορούσε να είναι τεράστια και να οδηγήσει σε Grexit, επομένως υποπτευόμαστε ότι θα γίνουν πιο προσεκτικοί, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Ασφαλώς, ο ρόλος της ΕΚΤ είναι κρίσιμος όπως πάντα.

Η ΕΚΤ θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια επιλογή σχετικά με το εάν θα κόψει ή όχι τον ELA από τις ελληνικές τράπεζες. Οι κανόνες επιτρέπουν σημαντικό περιθώριο για ελιγμούς αλλά φαίνεται απίθανο ότι η ΕΚΤ θα αρνηθεί να αυξήσει περαιτέρω τον ELA. Με την προϋπόθεση ότι μια ληξιπρόθεσμη πληρωμή προς το ΔΝΤ θα μπορούσε να αυξήσει την αβεβαιότητα και ως εκ τούτου να αυξήσει τις εκροές καταθέσεων, αυτό θα μπορούσε να επιταχύνει την ανάγκη για τραπεζική αργία και capital controls. Τέτοιοι μηχανισμοί είναι μόνο βραχυπρόθεσμη απάντηση και μπορεί να βλάψουν την λειτουργία της οικονομίας.

Ασφαλώς, όλα αυτά είναι με την προϋπόθεση μιας προσωρινής αθέτησης πληρωμής, όχι μιας πλήρους απομείωσης ή απόρριψης όλων των υποχρεώσεων. Αυτές οι ενέργειες φαίνονται πολύ απίθανες και θα ήταν εντελώς άνευ προηγουμένου από τη στιγμή που ποτέ κανένας δεν έχει κηρύξει πλήρη στάση πληρωμών στο ΔΝΤ. Επιπλέον, όπως απεικονίζει παραπάνω το γράφημα, το ΔΝΤ αντιστοιχεί σε ένα πολύ μικρό μερίδιο του συνολικού ελληνικού χρέους (10%). Όταν αφορά το ΔΝΤ, το πρόβλημα σχετίζεται περισσότερο με τις ταμειακές ροές από ό,τι με το χρέος.


Ετυμηγορία: Ναι, η Ελλάδα θα μπορούσε να αθετήσει μια πληρωμή προς το ΔΝΤ βραχυπρόθεσμα. Η ακριβής επίπτωση θα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αποφάσεις της ΕΚΤ και της ευρωζώνης. Έτσι, δεδομένης της απουσίας καλής θέλησης ή υπομονής προς την Ελλάδα, αυτό πιθανότατα θα είναι μόνο εύλογο βραχυπρόθεσμα.

Θα μπορούσε η Ελλάδα να αθετήσει πληρωμές προς την ευρωζώνη και να παραμείνει εντός του ευρώ;




Η πρώτη επισήμανση που γίνεται εδώ είναι πως πρόκειται για μια απίθανη πρόταση βραχυπρόθεσμα. Δεν υπάρχουν πληρωμές σε δάνεια που να λήγουν μέχρι το 2020, εξαιτίας της σημαντικής επέκτασης της λήξης των δανείων και της αναβολής πληρωμής του τόκου.

Έτσι, εάν δεν καταβληθεί οποιαδήποτε από αυτές τις πληρωμές, τότε η κατάσταση θα μπορούσε να γίνει γρήγορα άσχημη, αν και θα μπορούσε ξανά να υπάρχει ένα πολιτικό στοιχείο στην απόφαση όπως περιγράφουμε παραπάνω. Στο τέλος, η αθέτηση πληρωμής σε δάνεια της ευρωζώνης θα καταστήσει πολύ δύσκολο για την Ελλάδα να πετύχει μια συμφωνία με τους πιστωτές της για να μείνει στο ευρώ, καθώς και η ΕΚΤ να διατηρήσει την χορήγηση ρευστότητας στις τράπεζες.

Σε σχέση με αυτό είναι και το ερώτημα μιας ευρείας απομείωσης χρέους για την Ελλάδα, σε αυτά τα δάνεια. Αυτό θα μπορούσε να γίνει εντός του ευρώ αλλά θα απαιτούσε σημαντική καλή θέληση από τους εταίρους της ευρωζώνης και ίσως απαιτούσε κάποιες αλλαγές στις Συνθήκες ώστε να διασφαλιστεί πως αυτό είναι νομικά ηχηρό. Όπως εμφανίζουν τα γραφήματα παραπάνω, η ευρωζώνη κατέχει το 60% του ελληνικού χρέους και η συνολική της έκθεση βρίσκεται κοντά στα 300 δισ. ευρώ. Τελικά οι συζητήσεις για την βιωσιμότητα θα καταλήξουν σε αυτό.

Ετυμηγορία: Δεν αποτελεί πρόβλημα βραχυπρόθεσμα, από τη στιγμή που οι πληρωμές δεν πάνε στην ευρωζώνη και απορρίπτεται η ευρύτερη αναδιάρθρωση του χρέους. Είναι δύσκολο να φανταστούμε την προθυμία να διατηρηθεί η Ελλάδα στο ευρώ σε περίπτωση που αθετήσει μονομερώς τις υποχρεώσεις της σε υφιστάμενα δάνεια, όπως φαίνεται από την απόρριψη της αναδιάρθρωσης. Κάποιου είδους αναδιάρθρωση μπορεί να είναι βασίμη, αλλά όχι στο άμεσο μέλλον.

Θα μπορούσε η Ελλάδα να αθετήσει πληρωμές προς την ΕΚΤ και να μείνει στο ευρώ;





Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, η Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπη με σημαντικές αποπληρωμές ομολόγων που διακρατούνται από το ευρωσύστημα (ΕΚΤ και εθνικές κεντρικές τράπεζες) μεταξύ των οποίων και τα 6,7 δισ. ευρώ αυτό το καλοκαίρι. Ενδεχόμενη αποτυχία να καταβάλει αυτές τις δόσεις, θα δημιουργήσει γρήγορα ένα πτωτικό σπιράλ για την Ελλάδα. Σε μια τέτοια κατάσταση φαίνεται πιθανό ότι η ΕΚΤ θα κόψει τον ELA από τον ελληνικό τραπεζικό κλάδο, αφήνοντας τον με ένα ελάχιστο χρηματοδοτικό κενό 74 δισ. ευρώ. Ακόμη και τα capital controls, οι τραπεζικές αργίες ή οι πληρωμές με IOUs, απλώς θα σταθεροποιούσαν το σύστημα για μικρή χρονική περίοδο σε ένα τέτοιο έλλειμμα.

Προσφάτως εξάλλου, ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Vitor Constancio δήλωσε προσφάτως: «Εάν το δημόσιο χρεοκοπήσει, αυτό δεν έχει καμία αυτόματη συνέπεια σε ό,τι αφορά τις τράπεζες», επομένως και εδώ δεν είναι ξεκάθαρα σαφές. Έχουμε επισημάνει στο παρελθόν ωστόσο ότι η φερεγγυότητα των ελληνικών τραπεζών είναι στην πραγματικότητα άμεσα συνδεδεμένη με το ελληνικό δημόσιο, με την ίδια την ΕΚΤ να εκφράζει ανησυχίες για αυτό.

Όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμά μας σχετικά με τις πληρωμές προς το ΔΝΤ, τα ομόλογα που διακρατούνται από την ΕΚΤ θεωρείται ότι έχουν εκδοθεί ακριβώς με τους ίδιους όρους όπως τα αρχικά ομόλογα που αποκτήθηκαν, αλλά απλώς απαλλάχθηκαν από την αναδιάρθρωση. Κοιτάζοντας τους όρους των αναδιαρθρωμένων ομολόγων που εκδόθηκαν προσφάτως, ενώ έχουν cross default ρήτρες, φαίνεται ότι αυτές εφαρμόζονται απευθείας στα άλλα νεοεκδοθέντα ομόλογα και εμμέσως στα δάνεια του EFSF μέσω της συμφωνίας συνχρηματοδότησης. Έτσι, μια τέτοια αθέτηση πληρωμής προς την ΕΚΤ, ίσως να μην σημαίνει απαραιτήτως μια χρεοκοπία σε άλλα ομόλογα που κρατούνται από ιδιώτες.

Σε ό,τι αφορά τα δάνεια του EFSF, αυτό είναι λίγο λιγότερο ξεκάθαρο. Αυτά τα δάνεια περιλαμβάνουν cross default ρήτρες οι οποίες αναφέρονται σε «οποιαδήποτε συμφωνία για την πρόβλεψη ενός δανείου ή οποιαδήποτε άλλη οικονομική βοήθεια» μεταξύ της Ελλάδας και «οποιοδήποτε θεσμικού οργάνου της ΕΕ». Δεν είναι σαφές ότι τα ομόλογα που αγοράζονται από την ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά, πληρούν τις προϋποθέσεις με βάση αυτά τα κριτήρια. Ξανά, οι όροι του EFSF καθιστούν σαφές ότι η ευρωζώνη δεν είναι «υποχρεωμένη» να θεωρήσει ότι αυτά τα δάνεια είναι σε default.

Ετυμηγορία: Πολύ απίθανο. Η αθέτηση πληρωμής στην ΕΚΤ σχεδόν σίγουρα θα σημαίνει το τέλος του ELA. Τα βραχυπρόθεσμα σημεία στήριξης θα μπορούσαν να κρατήσουν την Ελλάδα από το να συντριβεί έξω από το ευρώ, αλλά θα χρειαζόταν να επιστρέψει ο ELA ξανά γρήγορα, για να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία να βρεθεί σε βιώσιμη θέση. Μπορεί να μην ενεργοποιηθεί cross default σε άλλα ομόλογα/υποχρεώσεις.

Θα μπορούσε η Ελλάδα να κηρύξει στάση πληρωμών στους ιδιώτες ομολογιούχους και να παραμείνει στο ευρώ;
Όπως και με τα δάνεια της ευρωζώνης, αυτό δεν αποτελεί ζήτημα καθώς δεν υπάρχουν πληρωμές αναδιαρθρωμένων ομολόγων πριν από το 2023. Υπάρχουν κάποιοι που διακράτησαν τα ομόλογα μετά από την αναδιάρθρωση, που πρέπει να πληρωθούν στα επόμενα λίγα χρόνια. Όπως υποδηλώνουν οι προηγούμενες συζητήσεις για αυτό το θέμα το 2012, η Ελλάδα θα μπορούσε να αθετήσει πληρωμές προς αυτούς χωρίς να κηρύξει χρεοκοπία σε άλλα ομόλογα που κατέχουν ιδιώτες, αν και η κατάσταση σχετικά με την χρηματοδότηση από την ΕΚΤ και τα ομόλογα που διακρατά η ΕΚΤ, δεν είναι σαφής. Στο τέλος, δεδομένου του περιορισμένου οφέλους σε αυτό το χρονικό σημείο, δεν είναι σαφές ότι θα άξιζε το ρίσκο η αθέτηση πληρωμής σε όσους έχουν διακρατήσει ομόλογα μετά από την αναδιάρθρωση.

Ετυμηγορία: δεν υπάρχει θέμα βραχυπρόθεσμα. Η αθέτηση πληρωμής σε όσους έχουν διακρατήσει ομόλογα (ιδιώτες) φαίνεται να έχει μικρό όφελος. Η ΕΚΤ και πάλι θα μπορούσε να είναι ο κρίσιμος αποφασιστικός παράγοντας.

Συνολική ετυμηγορία
Σε κάθε σενάριο αθέτησης πληρωμής ή ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων από την Ελλάδα, θα αυξηθεί η εχθρότητα μεταξύ των δύο πλευρών και θα βάλει τη θέση των χωρών στο ευρώ σε κίνδυνο, δεδομένου ότι χρειάζεται περαιτέρω κεφάλαια από την ευρωζώνη για να τη διασφαλίσει. Μια αθέτηση πληρωμής προς το ΔΝΤ πιθανώς θα ήταν διαχειρίσιμη από οικονομικής/χρηματοπιστωτικής πλευράς, αν και οι πολιτικές ίσως είναι διαφορετικές. Ωστόσο, μια αθέτηση πληρωμής προς την ΕΚΤ θα μπορούσε να προκαλέσει ένα πτωτικό σπιράλ προς ένα Grexit. Σε κάθε σενάριο, η απάντηση από την  ΕΚΤ είναι πιθανό να αποτελέσει το βασικό σημείο καμπής, αναδεικνύοντας για άλλη μία φορά πόσο σημαντική και πολιτική έχει γίνει η θέση της (σκοπίμως ή όχι).

Τελικά, μια αθέτηση πληρωμής προσωρινώς είναι κάτι που στα περισσότερα σενάρια θα μπορούσε να είναι διαχειρίσιμο σε πολιτικό επίπεδο (αν υποτεθεί πως η προθυμία υπάρχει). Ωστόσο, το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για μια απόφαση μονομερούς διαγραφής ενός μεγάλου ποσού των δανείων. Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό παραμένει ένας θεμελιώδης στόχος για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όπως έχουμε υποστηρίξει, φαίνεται πιθανό ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί κάποια αναδιάρθρωση χρέους για να είναι η θέση της βιώσιμη. Όπως έχουμε προειδοποιήσει το 2012, και σύμφωνα με τις παραλλαγές που συζητήθηκαν παραπάνω, αυτό έχει γίνει όλο και πιο δύσκολο από το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του χρέους βρίσκεται σε επίσημους πιστωτές.

Στο τέλος, αυτός είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο μεταξύ όλων των βραχυπρόθεσμων διαπραγματεύσεων για να διατηρηθεί η Ελλάδα βιώσιμη στους επόμενους 1-2 μήνες. Αυτό είναι απλώς ένας προσδιορισμός για τις μεγαλύτερες διαπραγματεύσεις σχετικά με το πώς η Ελλάδα θα χρηματοδοτηθεί μόλις λήξει η συμφωνία διάσωσης στο τέλος του Ιουνίου. Θα περιλαμβάνει μια τέτοια συμφωνία μια απομείωση χρέους; Θα συμφωνήσει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στους απαραίτητους όρους και θα είναι σε θέση να τους «πουλήσει» στο εσωτερικό ώστε και να διατηρήσει την εξουσία; Αυτά τα ερωτήματα φαίνονται τεράστια, δεδομένου ότι οι δύο πλευρές δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να συμφωνήσουν σε μια βραχυπρόθεσμη λίστα μεταρρυθμίσεων.


Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://openeurope.org.uk/blog/could-greece-default-and-stay-inside-the-eurozone/



Πηγή:www.capital.gr

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

H κόρη του Χριστούλα που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα γράφει γράμμα στην Λιάνα Κανέλλη [επιστολή]


Ανοιχτή επιστολή στη Λιάνα Καννέλη έστειλε η Εμμυ Χριστούλα, δημοσιογράφος, κόρη του αυτόχειρα που έδωσε τέλος στη ζωή του στο Σύνταγμα το 2013.

στην επιστολή της η Εμμυ Χριστούλα:

        «Δίπλα στα ονόματα του κ. Μπεγλίτη, του κ. Κουκουλόπουλου και άλλων διάσημων τηλεοπτικών πραιτοριανών, που πριν τρία χρόνια ενοχλήθηκαν σφοδρά από την πολιτική πράξη του Δημήτρη Χριστούλα, καθώς έσπαγε τη σιωπή της γενικευμένης κοινωνικής αυτοχειρίας που ήθελαν να επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία, προστίθεται τώρα και αυτό της Λιάνας Κανέλλη.
Με τη γνωστή παραληρηματική της λεξιθηρία, δύο μέρες ακριβώς μετά την επέτειο των 3 χρόνων από τη δημόσια αυτοκτονία του, πρόσβαλλε βάναυσα τη μνήμη του.
Έτσι γίνεται όταν δεν εντρέπεσαι. Εκτρέπεσαι. Παρεκτρέπεσαι…
Δε θα παραθέσω τις λερές λέξεις με τις οποίες έντυσε τον κανιβαλισμό της, καθώς δεν μπορούν να βρίσκονται ούτε καν στην ίδια αράδα με το όνομα ενός ανθρώπου που υπήρξε στρατευμένος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Θα αναγκαστώ όμως να ειπώ ότι ο Χριστούλας δεν ήταν ο κακόμοιρος ανθρωπάκος που δεν άντεξε και έφυγε εν κρυπτώ στην αδιέξοδη απελπισία κάποιου ιδιωτικού χώρου, όπως η κ. Κανέλλη θέλησε να τον παρουσιάσει.
Οι χιλιάδες των συμπολιτών μας, οι χιλιάδες πολίτες από την Ευρώπη, διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης κατάλαβαν το αυτονόητο.
Το αυτονόητο που δεν μπόρεσε να καταλάβει η Λιάνα Κανέλλη, αφού η πολιτική της εμπάθεια, η μικροπολιτική της μιζέρια, η παντελής έλλειψη πολιτικής κουλτούρας, αλλά και η πλήρης άγνοιά της ιστορίας των κινημάτων, την εμποδίζουν.
Οι πολίτες κατάλαβαν και τον ύψιστο συμβολισμό μιας πράξης ανοικτής, δημόσιας, ενώπιον του Δήμου και του ελληνικού κοινοβουλίου, αλλά και το περιεχόμενο του ιδιόχειρου σημειώματος, στο οποίο χρησιμοποιεί απαγορευμένες λέξεις για τον πολιτικό καθωσπρεπισμό μιας κυρίας που έχει τόση σχέση με τον κομμουνισμό, όση είχε και με τα υπόλοιπα κόμματα, στα οποία ως πολιτικός χαμαιλέων προσέτρεχε για να την εντάξουν στις γραμμές τους.
Η Λιάνα Κανέλλη δεν κατάλαβε για αυτόν ακριβώς το λόγο.
Όταν το αξιακό πολιτικό σου σύστημα είναι ένα λάστιχο που τεντώνεται και μαζεύεται ανά δεκαετία, αναλόγως του ποιος σου προσφέρει πολιτική ασυλία, πώς να καταλάβεις τη θυσία του Κώστα Γεωργάκη;
Άλλωστε τότε η κ. Κανέλλη πρέπει να… διάβαζε και δεν κατάλαβε ότι για κάποιους η αυτοκτονία φαντάζει αυτονόητη όχι σα φυγή, αλλά σαν πράξη που θρυμματίζει τη σιωπή, σαν πράξη που ερεθίζει τη συνείδηση, που ενισχύει την ευθύνη των πολιτών ως χειριστών και συμμετεχόντων του δημόσιου χώρου, σαν πράξη που ενδεχομένως γίνει το εργαλείο για την ίδια τη ζωή.
"Το σπάραγμα της ζωής που ζητάει να ζήσει" το περιγράφει ο Γιάννης Ρίτσος, αλλά τούτος ο ποιητής πέφτει βαρύς και πολύ κομμουνιστής, όταν για δεκαετίες παρέα σου είναι η αυλή των κολάκων της κ. Λιάνη – Παπανδρέου, ο Κώστας Κυδωνιάτης και προσφάτως ο ΄΄ γεννημένος αντικομμουνιστής ΄΄ Μπαλτάκο
"Απ΄ όλα όσα έχουν γραφτεί αγαπώ μόνον αυτό που γράφει κανείς με το αίμα του. Γράφε με αίμα και θα νιώσεις ότι το αίμα είναι πνεύμα."
Αυτό το τόσο απλό κατάλαβαν και όλα τα μέλη της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που το Σάββατο απέτισαν φόρο τιμής σε ένα σύντροφό τους, αφού ο Δημήτρης Χριστούλας υπήρξε δραστήριο μέλος της Επιτροπής για την πρωτοβουλία ελέγχου του δημόσιου χρέους, από το 2011.
Φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που πέθανε όπως έζησε, σκεφτόμενος πολιτικά.
Ψιλά γράμματα αυτά για τη Λιάνα Κανέλλη.
Ψιλά γράμματα η πολιτική ως οντολογική έννοια, που ενυπάρχει και που συστήνει αδιάκοπα τον τρόπο που ζεις και τον τρόπο που φεύγεις.
Ψιλά γράμματα η συν-τροφικότητα.
Τρέφει ο ένας τον άλλον και τρεφόμαστε ο ένας από τον άλλον, έλεγε ο Μακρονησιώτης παππούς μου, γιατί οι κομμουνιστές είναι "ένα κράμα από ήθος Τσε, εντιμότητα Πλουμπίδη και αυτοκτονικό πείσμα Άρη Βελουχιώτη".
Σύντροφοι και φίλοι του ΚΚΕ, σεις που το μόνο που διαθέτετε είναι οι καλύβες σας και οι πεζούλες σας, σεις τιμήσατε έμπρακτα τον Δημήτρη Χριστούλα.
Γιατί σεις ξέρετε χρόνια τώρα ότι  "ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του".
Έμμυ Χριστούλα»

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

Γερμανική επίθεση κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας!

του Γιώργου Δελαστίκ

Δεν πάει να είναι δεξιός ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος - δηλαδή ομοϊδεάτης της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ και του υπουργού της επί των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε; Και μόνο το γεγονός ότι εξελέγη αρχηγός του ελληνικού κράτους με πρόταση του αριστερού πρωθυπουργού της χώρας, αρκεί για να τον κατηγορήσουν ανοιχτά οι Γερμανοί για αντιγερμανισμό. «Πολλές φορές μπορεί να απορεί κάποιος γιατί ο αρχηγός της ελληνικής κυβέρνησης Αλέξης Τσίπρας έβαλε τον ΣΥΡΙΖΑ του να εκλέξει Πρόεδρο του κράτους ακριβώς έναν συντηρητικό» αρχίζει ένα άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η γνωστή πλέον σε όλους τους Έλληνες εφημερίδα της γερμανικής ελίτ. «Η αιτία είναι απλή» συνεχίζει ο αρθρογράφος και εξηγεί: «Ο Προκόπης Παυλόπουλος έχει την τάση να καθιστά τη Γερμανία υπεύθυνη για όλα τα κακά της Ελλάδας και της Ευρώπης. Δεν τον ξεπερνά κανείς από όσους ανήκουν στο πολιτικό προσωπικό της Αθήνας»!

Ο Μίκαελ Μάρτενς, ανταποκριτής της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» στη χώρα μας και ....
πραγματικά ο Γερμανός δημοσιογράφος με την κατά πολύ υπέρτερη γνώση της ελληνικής πολιτικής κατάστασης από όλους τους ομοεθνείς συναδέλφους του, συνεχίζει ακάθεκτος: «Αυτό τον καθιστά, συντηρητικό-ξεσυντηρητικό, αποδεκτό ακόμη και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τώρα η στάση του Παυλόπουλου ελάχιστη εντύπωση προκαλούσε, επειδή πρώτον, τελευταία, δεν ανήκει πλέον στην πρώτη γαρνιτούρα της αθηναϊκής πολιτικής και δεύτερον αυτός ο πολιτικός ντύνει ακόμη και τους πιο κακόβουλους ισχυρισμούς με το ένδυμα ψυχρής διανοητικότητας, γι' αυτό και δεν προσφέρονται για κουρελότιτλους». Ο Μάρτενς εννοεί εδώ ότι έτσι που τα λέει ο Παυλόπουλος δεν μπορεί η «Μπιλντ», αυτό το... αγλάισμα της γερμανικής δημοσιογραφίας, να βγάλει ανθελληνικούς τίτλους!

Ο Μάρτενς είχε δυστυχώς την ατυχία το άρθρο του να δημοσιευθεί ακριβώς την ημέρα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος βρισκόταν στην Κύπρο και έκανε μια διά της δήθεν αρνήσεως περιγραφή της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας στην Ευρώπη. Δεν θα ήθελα να σκεφθώ, είπε ο Ελληνας Πρόεδρος, ότι «μπορεί η πλειοψηφία τουλάχιστον του γερμανικού πολιτικού συστήματος να θεωρεί ότι είναι δυνατόν να υπάρξει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως μια γερμανική Ευρώπη». Δεν τολμώ να σκεφθώ καν, συνέχισε ο Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ότι «οποιοσδήποτε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης -αυτής της ΕΕ που δημιουργήθηκε με όλα εκείνα τα οράματα, τα οποία ξέρουμε τι ήθελαν να αποφύγουν αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο- σκέπτεται, όση ισχύ μπορεί και να έχει, με όρους εκβιασμών».

Σιγά μην υπάρχει άλλη γερμανική πολιτική, διαφορετική από εκείνη των ανελέητων εκβιασμών και της ισχύος! Αποκλειστικά και μόνο αυτή μπορούν να καταλάβουν και να ασκήσουν οι Γερμανοί! Φυσικά είναι αδύνατον να υπάρχει στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης άρθρο ή εκπομπή εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης το οποίο να μην αφιερώνει μερικές γραμμές εναντίον των ΑΝΕΛ. Η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» δεν ξεφεύγει από αυτό τον κανόνα, αποδεικνύοντας εμπράκτως πόσο πολύ ενοχλεί τη γερμανική ελίτ το γεγονός της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι εξόφθαλμο ότι δεν αριστερή. Είναι στο αστικό πλαίσιο, αλλά είναι αντιμνημονιακή - δηλαδή κατ' ουσία αντιγερμανική και ως εκ τούτου συνιστά παράδειγμα για όλα τα αντιγερμανικά κόμματα της Ευρώπης, ανεξαρτήτως αν αυτά είναι δεξιά, αριστερά ή κεντρώα. «Ενώ ο δεξιός λαϊκιστής υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος εκπροσωπεί τον φτηνό τύπο του ''ξυλοδαρμού'' των Γερμανών, ο Παυλόπουλος καλλιεργεί έναν αντιγερμανισμό των σαλονιών δοκιμιακού επιπέδου σε ακαδημαϊκά περιοδικά.

Ως παράδειγμα επίδειξης μπορεί να θεωρηθεί άρθρο (σ.σ. του Προκόπη Παυλόπουλου) στο εβδομαδιαίο περιοδικό ''Επίκαιρα'', που ασχολείται με την κρίση του ευρώ. Το άρθρο αυτό φαινομενικά βαδίζει πιο κομψά από τις χοντροκομμένες γελοιογραφίες του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ή της Ανγκελα Μέρκελ με στολές των Ες Ες, χρησιμοποιούν όμως το ίδιο συρτάρι» ισχυρίζεται ο Γερμανός αρθρογράφος. Με εντυπωσιακό μίσος καταφέρεται εναντίον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας: «Είναι ένας αντιπρόσωπος εκείνης της ελίτ, η οποία πρώτα οδήγησαν τη χώρα τους στον τοίχο και στη συνέχεια κατηγορούν άλλους ότι είναι υπεύθυνοι γι' αυτό» υπογραμμίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Δεν συγχωρούν οι Γερμανοί στον Προκόπη Παυλόπουλο τη θέση ότι εν μέσω κρίσης έλαβαν χώρα στα κράτη του Νότου της Ευρωζώνης βίαιες δομικές και οικονομικές στρεβλώσεις, όλες τους αποκλειστικά γερμανικής προέλευσης. Έχει απόλυτο δίκιο και στο θέμα αυτό όμως ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ξέρει τι λέει.


από το «Έθνος»