ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

H είδηση για τα σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα στην Πύλο έχει κάνει από προχθές τον γύρο του κόσμου. Μεγάλα διεθνή έντυπα περιέλαβαν αφιερώματα για την ανακάλυψη, και μάλιστα οι New York Times μιλούν και με τους Αμερικανούς αρχαιολόγους που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τον πλούτο και την σημασία των κτερισμάτων. Ο ασύλητος, λακκοειδής τάφος της Υστεροελλαδικής περιόδου ήρθε στο φως κοντά στο μυκηναϊκό ανάκτορο του Νέστορα, στην Πύλο, στη διάρκεια ερευνών διεθνούς αρχαιολογικής ομάδας υπό τη διεύθυνση των Jack L. Davis και Sharon R. Stocker από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι (Οχάιο, ΗΠΑ). Στο πλευρό της ήταν και ο Thomas M. Brogan από το Κέντρο Μελέτης του Προϊστορικού Αιγαίου για την Ανατολική Κρήτη.

Τι λένε ερευνητές για την πλέον εντυπωσιακή περίπτωση επίδειξης πλούτου σε προϊστορικά ταφικά μνημεία της ηπειρωτικής Ελλάδας, που έχει εντοπιστεί τα τελευταία 65 χρόνια;

Ο επικεφαλής της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Αρχαιοτήτων στην Αθήνα James C. Wright υπογράμμισε ότι είναι μία από τις πλέον εμβληματικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις από τη δεκαετία του 1950, χάρη στον πλούτο της, που θα δώσει στους ειδικούς πολλές πληροφορίες για τις σχέσεις της ηπειρωτικής Ελλάδας με την Κρήτη εκείνη την περίοδο, καθώς πολλά κτερίσματα έχουν μάλλον κατασκευαστεί εκεί.

Ο Brogan υπογράμμισε στους ΝΥΤ ότι είναι μία από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του, μιας και τάφους σαν και αυτόν της Πύλου μετρά κανείς στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι η μελέτη των κτερισμάτων θα τους ανοίξει νέους δρόμους στα μυστικά που παραμένουν άλυτα για 35 αιώνες!

Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ

 Ασφαλώς δεν νοείται δημοκρατικό πολίτευμα δίχως αξιόπιστους θεσμούς ελέγχου και λογοδοσίας εκείνων που κατέχουν δημόσια αξιώματα. Πρότυπο τέτοιων θεσμών αποτελεί η δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας.
   Ο έλεγχος των αρχόντων στην δημοκρατία των Αθηνών περιελάμβανε τρία στάδια: Το στάδιο προ της ανάληψης των καθηκόντων τους, το στάδιο του ελέγχου κατά την διάρκεια της θητείας τους και
την λογοδοσία μετά το τέλος της.
  Προ της ασκήσεως των καθηκόντων τους όλοι οι αξιωματούχοι της πόλης , κληρωτοί ή εκλεγμένοι, προκειμένου να αναλάβουν τα καθήκοντά τους υπόκειντο σε δημόσια δοκιμασία, είτε από την Βουλή των Πεντακοσίων, είτε από το δικαστήριο, ενώ οι εννέα άρχοντες κρίνονταν και από την βουλή και από το δικαστήριο ("πάντες γαρ και οι κληρωτοί και οι χειροτονητοί δοκιμασθέντες άρχουσιν" (Αριστοτέλους, Αθηναίων Πολιτεία, 55). Η δοκιμασία περιελάμβανε αρχικώς σειρά ερωτήσεων , όπως ποιος είναι ο πατέρας του δοκιμαζόμενου και από ποιον δήμο κατάγεται, αν σέβεται τους γονείς του, αν πληρώνει φόρους και εάν εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Στην συνέχεια καλείτο ο δοκιμαζόμενος να αποδείξει με μάρτυρες τα λεγόμενά του και κατόπιν μπορούσε κάθε πολίτης να απευθύνει εναντίον του κατηγορίες. Αν ο υπό δοκιμασία πολίτης κρινόταν ακατάλληλος ("αποδοκιμασία") αποκλειόταν από το αξίωμα.
   Εάν ο πολίτης περνούσε επιτυχώς το στάδιο της δοκιμασίας και αναλάμβανε τα καθήκοντά του, κατά την διάρκεια της θητείας του ασκείτο συνεχής και πολλαπλός έλεγχος, τόσο τακτικός , όσο και έκτακτος.
  Ειδικότερα, τακτικός διαχειριστικός έλεγχος όλων όσοι διαχειρίζονταν δημόσιο χρήμα ασκείτο σε κάθε πρυτανεία ( ήτοι κάθε 35 ή 36 ημέρες) από τους Δέκα Λογιστές τους οποίους διόριζε με κλήρο η Βουλή από τα μέλη της ( Αριστοτέλης, ό.π. 48). Τα πορίσματα των Δέκα Λογιστών διαβιβάζονταν στην Βουλή. Επιπλέον, τακτικός έλεγχος των αξιωματούχων διενεργείτο κάθε μήνα στην κύρια συνεδρία της Εκκλησίας του Δήμου, όπου οι πολίτες αποφάσιζαν δι' ανατάσεως της χειρός την  "επιχειροτονία" των αρχόντων εάν ασκούσαν σωστά τα καθήκοντά τους, ή άλλως την "αποχειροτονία" τους (" δει τας αρχάς επιχειροτονείν ει δοκούσι καλώς άρχειν" , Αριστοτέλης, ό.π. 43).
    Αλλά προβλεπόταν και έκτακτος έλεγχος, τόσο μέσω της Βουλής, η οποία εκδίκαζε με δυνατότητα έφεσης στο δικαστήριο τις καταγγελίες ιδιωτών κατά αξιωματούχων για μη εφαρμογή του νόμου ("εισαγγελίες", βλ Αριστοτέλους, ό.π. 45) , όσο και ενώπιον της Εκκλησίας του Δήμου, η οποία, άπαξ κατ' έτος , κατά την έκτη Πρυτανεία, αποφάσιζε περί εξοστρακισμού, περί καταγγελιών ("προβολών") εναντίον συκοφαντών και περί καταγγελιών εναντίον όσων αθέτησαν υποσχέσεις απέναντι στο λαό ("καν τις υποσχόμενος τι μη ποιήση τω δήμω", Αριστοτέλης, ό.π. 43).
   Ιδιαίτερα αυστηρή εξάλλου ήταν η λογοδοσία των αξιωματούχων μετά την λήξη της θητείας τους τόσο ενώπιον των "Λογιστών" , όσο και ενώπιον των "Ευθύνων". Συγκεκριμένα, η Βουλή των Πεντακοσίων διόριζε με κλήρο δέκα Λογιστές και άλλους δέκα αναπληρωτές τους , στους οποίους όφειλαν να λογοδοτήσουν  όλοι όσοι άσκησαν κάποιο αξίωμα , συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των ιδίων των ελεγκτικών αρχών. Οι Λογιστές, οι οποίοι δεν ταυτίζονταν με τους δέκα Λογιστές - βουλευτές που, όπως προαναφέρθηκε, ήλεγχαν τους αξιωματούχους κατά την διάρκεια της θητείας τους, ήλεγχαν τους υπόλογους και εισήγαγαν κάθε περίπτωση στο δικαστήριο για την τελική κρίση σε δημόσια συνεδρίαση. Σε περίπτωση καταδίκης για υπεξαίρεση ή δωροδοκία, ο υπεύθυνος ήταν υποχρεωμένος να επιστρέψει το ποσό στο δεκαπλάσιο, ενώ για οποιοδήποτε άλλο αδίκημα, οι λογιστές αποτιμούσαν την ζημία και ο υπόχρεος ήταν υποχρεωμένος να την αποκαταστήσει σύντομα αλλιώς το ποσό διπλασιαζόταν (Αριστοτέλης, ό.π. 54). Αλλά πέραν από τον έλεγχο των δέκα Λογιστών, κάθε πολίτης είχε το δικαίωμα να υποβάλει ο ίδιος ενώπιον ελεγκτών ("Ευθύνων") καταγγελία ("γραφή") εναντίον αξιωματούχου ο οποίος είχε ήδη λογοδοτήσει ενώπιον δικαστηρίου. Οι Εύθυνοι, οι οποίοι εκλέγονταν με κλήρο από την Βουλή, αφού εξέταζαν την καταγγελία, παρέπεμπαν την υπόθεση στο αρμόδιο δικαστήριο (Αριστοτέλης, ό.π.48).  Όπως αναφέρει ο Αισχίνης (Κατά Κτησιφώντος, 21), μέχρι την ολοκλήρωση της λογοδοσίας απαγορευόταν στον υπόλογο η έξοδος από την Αττική, η μεταβίβαση  ή με κάθε τρόπο διάθεση των περιουσιακών του στοιχείων, ακόμη και η υιοθεσία του, διότι σύμφωνα με το αθηναϊκό δίκαιο η περιουσία του υιοθετούμενου μεταβιβαζόταν στον υιοθετούντα (Βλ. Σοφία Αδάμ - Μαγνήσαλη, έλεγχος και λογοδοσία των Αρχών στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, εκδ. Σάκκουλα, σελ. 122-123).
    Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι κάθε αξιωματούχος της αθηναϊκής δημοκρατίας, οποιοδήποτε αξίωμα και εάν κατείχε, υπόκειτο σε δοκιμασία προ της ανάληψης των καθηκόντων του, σε διαρκή δημόσιο έλεγχο κατά την διάρκεια της θητείας του και σε αυστηρότατη λογοδοσία μετά το πέραν αυτής. Κύρια χαρακτηριστικά αυτού του ελέγχου ήταν ότι (α) ήταν δημόσιος, με την έννοια ότι διεξαγόταν φανερά ενώπιον των πολιτών, (β)  ήταν πολλαπλός, ήτοι προερχόμενος όχι από μία μόνον αλλά από διάφορες Αρχές, ανεξάρτητες μεταξύ τους και από κάθε πολίτη ξεχωριστά, (γ) οι ελεγκτικές Αρχές είχαν όλα τα εχέγγυα ανεξαρτησίας δεδομένου ότι ήταν κληρωτές και πολυμελείς και (δ) ουδείς, ούτε οι ίδιες οι ελεγκτικές αρχές, ούτε οι βουλευτές , ούτε οι εννέα άρχοντες και οι στρατηγοί, εξαιρείτο από την διαδικασία του ελέγχου. Απεναντίας, όσο σπουδαιότερο αξίωμα ασκούσε , τόσο μεγαλύτερος ήταν ο έλεγχος.
     Είναι υπέροχο το απόσπασμα του Αισχίνη : " Εν γαρ ταύτη τη πόλει ,ούτως αρχαία ούση και τηλικαύτη το μέγεθος, ουδείς εστιν ανυπεύθυνος των και οπωσούν προς τα κοινά προσεληλυθότων."(Κατά Κτησιφώντος, 17). Η φράση αυτή, η οποία φανερώνει το μεγαλείο της δημοκρατίας, αποτελεί συγχρόνως ισχυρό ράπισμα για τα πολιτεύματα που έχουν το "θράσος" να ονομάζονται δημοκρατίες ενώ αποκλείουν τον δημόσιο έλεγχο και  την ανεξάρτητη λογοδοσία  των ασκούντων την δημόσια εξουσία.

Αναρτήθηκε από Χρήστος Λυντέρης στις 1:20 π.μ.

Τα «εγώ» που διαλύουν τα «εμείς»

Το πρωί της 13ης Ιουλίου, η υπογραφή της συμφωνίας - πακέτου μέτρων - Γ΄ Μνημονίου έφερε ανακούφιση, εξασφαλίζοντας τη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη. Ηταν σαν να αναρρώναμε όλοι από βαριά ασθένεια που εκδηλώθηκε αρχές καλοκαιριού ή σαν να αποφύγαμε, η Ελλάδα κι εμείς, θανατηφόρα πρόσκρουση. Λίγες ημέρες αργότερα, υιοθετήθηκε από τη Βουλή το νομοσχέδιο με το δεύτερο πακέτο των προαπαιτούμενων μέτρων με 230 θετικές ψήφους. Η πολύ σύντομη αναδρομή στο τραγικό καλοκαίρι που ζήσαμε βοηθάει όχι μόνο τη μνήμη, αλλά και την κρίση μας. Από τη Βουλή της, αναγκαστικής έστω, συνύπαρξης, στη Βουλή της άρνησης και μη συνεννόησης. Τη δεύτερη τη γνωρίζουμε καλά. Συμπορευθήκαμε για χρόνια μαζί της. Από τη Βουλή που «απαιτούσε από τον πρωθυπουργό να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μείνει η χώρα στον φυσικό της χώρο, το ευρώ», στον «σκληρό πυρήνα της Ευρώπης», φτάσαμε σε λίγους μήνες στη Βουλή το «ψηφίστε μόνοι σας τα μέτρα γιατί είναι αντικοινωνικά» (Ν.Δ.), του «όχι σε όλα» (ΠΑΣΟΚ) γιατί ο «πρωθυπουργός αναζητάει είτε πρόθυμους είτε αφελείς συνενόχους σε μία αποτυχία την οποία μόνος του δρομολόγησε». Κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι όπως τα λένε.
Η άγνοια και ο καιροσκοπισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έσπρωξαν (δεν έφεραν) τη χώρα στη διάλυση των capital controls και στην κατάρρευση. Πώς, όμως, θα συναρθρωθεί το επόμενο βήμα, ώστε να μην είναι μετέωρο, αν η αντιπολίτευση σύσσωμη οχυρωθεί στη βολική καταγγελία και μόνο; Οχι, δεν πέρασαν τα δύσκολα, όπως διατεινόταν ο πρωθυπουργός στην Αμερική, μιλώντας για «σταθερότητα και ανάπτυξη». Ομως το πολιτικό σύστημα, συνολικά, συμπεριφέρεται ωσάν να βαδίζουμε στην οδό της κανονικότητας. Ετσι λοιπόν ο καθένας μπορεί να επιστρέψει στον δοκιμασμένο ρόλο του: προτεραιότητα στην κομματική επιβίωση. Εσωκομματικές διαδικασίες και εκλογική πελατεία και πάλι στο προσκήνιο. Προφανώς και πρέπει να προχωρήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Προφανώς και ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για τη φοροκαταιγίδα. Στη θέση, όμως, του «όχι σε όλα» θα μπορούσαν να υπάρξουν αντιπροτάσεις μέτρων και ισοδυνάμων. Αν η εντολή «φέρτε άλλα μέτρα με θετικό πρόσημο» δεν γίνει «να φέρουμε», θα ακολουθήσουν πολλές αποφράδες μέρες.

5.000 γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι

Μέγα αμάρτημα η απληστία. Ενα από τα επτά θανάσιμα. Με δαίμονά της τον Μαμμωνά, σύμφωνα με την εκκλησιαστική γεωγραφία αμαρτιών και δαιμονίων. Την ψυχή του ας την κάνει ό,τι θέλει ο καθένας. Η πλεονεξία, όμως, είναι κατεξοχήν κοινωνικό αμάρτημα. Αντικοινωνικό δηλαδή. Δεν διαπράττεται εν κενώ, αλλά μέσα στον κόσμο και εναντίον του. Ο φιλοτομαριστής άπληστος αδιαφορεί αν η βουλιμία του ικανοποιείται (πάντοτε μερικώς και προσωρινά) εις βάρος των άλλων, των αδυνάμων ή των νομοταγών. Ισα ίσα, αυτό είναι η μισή του ηδονή. Η απληστία, ωστόσο, όπως και οι λοιπές αμαρτίες, μπορεί να μετατραπεί σε δόκανο. Και να πιαστεί μέσα του ο ίδιος ο αμαρτωλός. Κυριολεκτικά αυτοσαγηνευόμενος. Αυτό συνέβη και με τους 5.000 όχι κατά τίτλο, αλλά μόνο κατά μισθό γενικούς γραμματείς. Πληροφορηθέντες ότι επίκειται μείωση κατά 25% των απολαβών του πολιτικού προσωπικού, έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για τα «κεκτημένα» τους. Αποκαλύφθηκαν έτσι τα «κρυφά μισθολόγια». Και μάθαμε από τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Χριστόφορο Βερναρδάκη ότι 5.000 υπάλληλοι, κυρίως επιστημονικών ειδικοτήτων, απασχολούμενοι σε ΝΠΙΔ, έχουν καθαρές αποδοχές 2.800 ευρώ μηνιαίως. Τον μισθό του γενικού γραμματέα. Χωρίς να τον δικαιούνται.

Ουδείς εκ των 5.000 αυτενήργησε. Δεν αποφάσισαν ένα ωραίο πρωί ν’ αυξήσουν μόνοι τους τον μισθό τους. Απαίτησαν την αύξηση, βρήκαν ευήκοα ώτα και την επέβαλαν. Τα ευήκοα ώτα ήταν κυβερνητικά. Κάποιας από τις προ του 2015 κυβερνήσεις. Η μισθολογική εξίσωση έγινε μέσω διατάξεων που περνούσαν κατά καιρούς σε νομοσχέδια. Με το τέχνασμα των τροπολογιών και μεταμεσονυκτίως; Δεν έγινε γνωστό. Δεν είναι, όμως, αυτό το σοβαρότερο κενό στην πληροφόρησή μας. Για να μη μείνει και αυτή η αποκάλυψη στου δρόμου τα μισά, ως συνήθως, πρέπει να δημοσιευθεί κάποια στιγμή ο κατάλογος όσων κυβερνώντων αποφάσισαν (σε καιρούς βαριάς λιτότητας) να δράσουν σαν πάτρωνες προνομιούχων, εξυπηρετώντας ομαδούλες συμφερόντων. Εντάξει. Ας μην κοινοποιηθούν τα ονόματα των άπληστων υπαλλήλων, οι φαρισαίοι άλλωστε θα πουν ότι προσβάλλονται ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Ας κατονομαστούν, όμως, όσοι τους διευκόλυναν νομοθετικά. Για να μη στιγματίζεται το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.

Αμέσως έπειτα θα πρέπει να προσδιοριστεί πόσα από τα μηνιαία 2.800 ευρώ ήταν προϊόν οιονεί υπεξαίρεσης. Χίλια; Πεντακόσια; Τόσοι υπάλληλοι επί τόσα παραπανίσια ευρώ επί τόσα τα χρόνια του καθενός. Ωστε να μάθουμε ποια η φύρα του Δημοσίου. Σταγόνες στον ωκεανό; Ισως. Μα και ο ωκεανός από σταγόνες αποτελείται. «Σταλαματιά σταλαματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά» δεν μαθαίναμε όταν διδασκόμασταν τα αγαθά της αποταμίευσης;

Μετά τον υπολογισμό, ας απαιτηθεί η επιστροφή τους. Μια και, σύμφωνα με τα ανακοινωθέντα, δεν είναι απλώς μη δεδουλευμένα, αλλά κλοπιμαία με την κάλυψη του υποτιθέμενου φύλακα: του κράτους. Για να μην τους αντιγράψουμε δε στην απληστία απαιτώντας όλα τα αχρεωστήτως καταβληθέντα εδώ και τώρα, ας ενταχθούν στη ρύθμιση των 100 δόσεων οι παρατύπως ευεργετηθέντες. Ανθρωποι είναι κι αυτοί.

Οι λιγότεροι έλεγχοι στη λίστα Lagarde έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ!

Του Σπύρου Δημητρέλη
Στοιχεία που εκθέτουν το υπουργείο Οικονομικών και τις υπηρεσίες του που έχουν επιφορτιστεί με τον έλεγχο της λίστας Lagarde έδωσε χθες στη δημοσιότητα το ίδιο το υπουργείο! Από τα στοιχεία προκύπτει ότι οι λιγότεροι έλεγχοι ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν το 2015, δηλαδή την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ήταν ιδιαίτερα λαλίστατος αναφορικά με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ειδικά "της επώνυμης και διαπλεκόμενης".
Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά της μείωσης της ταχύτητας των ελέγχων κατά τη διάρκεια του 2015 . Ας δούμε τα στοιχεία από την αρχή. Η λίστα παρελήφθη από το ελληνικό δημόσιο το 2010. Έγινε νέα παραλαβή από το ΣΔΟΕ το 2012 καθώς η πρώτη παραλαβή δεν μετουσιώθηκε σε ελέγχους μετά τη γνωστή ιστορία με το περιφερόμενο και τελικά εξαφανισμένο στικάκι. Το 2013 ξεκίνησε ο φορολογικός έλεγχος σε 258 ονόματα της λίστας και από αυτά ολοκληρώθηκαν οι έλεγχοι σε 3 υποθέσεις. Το 2014 ξεκίνησε ο έλεγχος σε 143 ονόματα και ολοκληρώθηκε ο έλεγχος σε 95. Το 2015 και ενώ θα περίμενε κάποιος ότι μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ που κατήγγειλε κατά καιρούς τις προηγούμενες κυβερνήσεις για συγκαλύψεις και κωλυσιεργία, οι έλεγχοι θα επιταχύνονταν έγινε ακριβώς το αντίθετο. Το 2015 ξεκίνησε ο φορολογικός έλεγχος σε μόλις 80 υποθέσεις και ολοκληρώθηκε ο έλεγχος σε 38.  Συνολικά  από τα 2062 ονόματα, ο έλεγχος έχει ξεκινήσει σε 481 ονόματα της λίστας και έχει ολοκληρωθεί σε 136, δηλαδή μόλις στο 6,5% των υποθέσεων.
Για ποιο λόγο υπήρξε τόσο μεγάλη καθυστέρηση κατά τη διάρκεια του 2015; Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο υπουργείο Οικονομικών κάνουν λόγο για μια γενικότερη χαλάρωση των ελεγκτικών μηχανισμών κατά το πρώτο επτάμηνο του 2015, όταν όλο το υπουργείο βρισκόταν στον αστερισμό της διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη με αποτέλεσμα να έχουν χαλαρώσει οι ρυθμοί δουλειάς.
Κάποιες πληροφορίες κάνουν λόγο και για μείωση της ταχύτητας των ελέγχων κυρίως από το ΣΔΟΕ που έχει επιφορτιστεί με τον έλεγχο των περισσότερων υποθέσεων λόγω κυοφορούμενης κόντρας μεταξύ των μηχανισμών του ΣΔΟΕ και της νέας ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών που έχει επιφορτιστεί και με τις αλλαγές που επιβάλλονται στο σώμα από το μνημόνιο. Μάλιστα, πληροφορίες από το υπουργείο αποδίδουν την ανακοίνωση της πορείας των ελέγχων στη λίστα Λαγκάρντ σε μια ξεκάθαρη πρόθεση του οικονομικού επιτελείου να δείξει τη δυσφορία του για την ταχύτητα και αποτελεσματικότητα των ελέγχων από το ΣΔΟΕ.