brexit BREXIT Τρίτη, 28-Ιουν-2016 22:24 Προειδοποίηση Draghi για τον αντίκτυπο του Brexit στην Ευρωζώνη

     
Προειδοποίηση Draghi για τον αντίκτυπο του Brexit στην Ευρωζώνη
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Mario Draghi είπε στους Ευρωπαίους ηγέτες στη Σύνοδο Κορυφής ότι η απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την Ε.Ε. θα μπορούσε να μειώσει την ανάπτυξη της Ευρωζώνης κατά 0,3% έως 0,5% σωρευτικά τα επόμενα τρία χρόνια, μεταδίδει το Reuters επικαλούμενο αξιωματούχο της Ε.Ε.
Πριν το βρετανικό δημοψήφισμα η ΕΚΤ έκανε λόγο για ανάπτυξη 1,6% της Ευρωζώνης το 2016 και 1,7% το 2017 και 2018.
Η ανάπτυξη αναμένεται να μειωθεί από την αναμενόμενη επιβράδυνση της Μεγάλης Βρετανίας και την υποχώρηση του εμπορίου με τη χώρα η οποία αποτελεί βασικό εμπορικό εταίρο της Ευρωζώνης, προειδοποίησε ο πρόεδρος της ΕΚΤ.
Υπογράμμισε παράλληλα ότι υπάρχει ο κίνδυνος οι πολίτες εκτός της Ευρώπης να αρχίσουν να θεωρούν την ΕΕ ως μη κυβερνήσιμη μετά το Brexit, όπως επισήμανε ο αξιωματούχος.
Σε αυτό το πλαίσιο κάλεσε τις κυβερνήσεις να απαντήσουν σε αυτούς τους φόβους με κοινές προσπάθειες και να αντιμετωπίσουν τις αδυναμίες του τραπεζικού τομέα.

Αν άρχισε να τους κράζει και ο Λαζόπουλος...

του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Να που το... πουλόβερ της επικοινωνιακής επιρροής της κυβέρνησης έχει αρχίσει να ξηλώνεται. Και δεν είναι μόνο οι αντιδράσεις μέσω των "Παραιτηθείτε". Δεν ξέρω πόσοι παρατηρήσατε ότι ο Λάκης Λαζόπουλος βγήκε στο... αντάρτικο. Ίσως αναρωτηθείτε, γιατί να ασχοληθεί κανείς να αναλύσει αν έκανε ή όχι στροφή ο Λαζόπουλος. Για σκεφτείτε το λίγο καλύτερα...
Οι εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου υπήρξαν ένα ιδιαίτερα ισχυρό και ενισχυτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνιακό ατού τόσο στην πορεία του προς την εξουσία όσο και στη μέχρι τώρα διακυβέρνηση. Η επιρροή του δημοφιλούς σατιρικού ηθοποιού και συγγραφέα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο θυμικό και την ψυχολογία της μάζας. Τόσο σε σχέση με την σκληρή κριτική κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων, όσο και σε σχέση με την αποδόμηση της κριτικής που ασκήθηκε στην πρώτη ειδικά περίοδο της "πρώτη φορά αριστερά" διακυβέρνησης. Και ο συνδυασμός με το χιούμορ και την σάτιρα αποτέλεσαν ένα πανίσχυρο όπλο.
Βεβαίως, ο ρόλος ιδιαίτερα ενός σατιρικού καλλιτέχνη, είναι ούτως ή άλλως η κριτική διανθισμένη με καυστικότητα και χιούμορ των κακώς κειμένων που απασχολούν και πλήττουν την κοινωνία. Και γι αυτό υπήρχε μπόλικο υλικό. Τα mind games που ενεργοποιεί η σάτιρα είναι ιδιαίτερα ισχυρά. Ιδιαίτερα από έναν αγαπητό performer. Και η συνέχιση της κριτικής κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του κ. Τσίπρα, θύμιζαν διαρκώς στην αμήχανη κοινωνία, ότι μπορεί να διαψεύδονταν προσδοκίες, αλλά εκείνο που ήταν πιο σημαντικό, ήταν ότι γλύτωσαν από τους προηγούμενους... Οι οποίοι έχουν την ευθύνη για τα δεινά τους και όχι τόσο η κυβερνητική ανικανότητα ή οι ψευδαισθήσεις των νυν κυβερνώντων.
Είτε το επεδίωκε είτε όχι, ο Λαζόπουλος υπήρξε ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για τον Αλέξη Τσίπρα. Στην τελευταία του όμως εκπομπή, ο καλλιτέχνης ήταν ιδιαίτερα επικριτικός για την κυβέρνηση. Είχαν διαφανεί κάποιες μικρές πρώτες προειδοποιητικές βολές από προηγούμενα σόου, αλλά αυτή την εβδομάδα, στο αποχαιρετιστήριο "τσαντήρι" τα... έχωσε κανονικά. Τι για την φορολαίλαπα, τι για την δήθεν ανάπτυξη... Με ειδική μνεία στο θέμα των πλειστηριασμών, όπου χρησιμοποίησε και την έκφραση "τελειώσατε"...
Φυσικά και ο Λαζόπουλος έχει δίκιο στην κριτική που πλέον άσκησε. Επειδή λοιπόν, ο πανέξυπνος καλλιτέχνης προφανώς αντιλαμβάνεται και αφουγκράζεται και το κλίμα στην κοινωνία, όπως άλλωστε εύλογα συνεκτιμά κάθε σατιρικός, φαίνεται πως έχει πλέον αντιληφθεί ότι η δυσαρέσκεια έχει αρχίσει να ξεχειλίζει. Κάτι διαφορετικό υπάρχει στον αέρα. Εκεί που πρώτα η λογική καθυποτασσόταν από το θυμικό, τώρα το ισοζύγιο έχει αρχίσει να αλλάζει. Και ο θυμός για όσους άλλους έφταιξαν περνά σε δεύτερη μοίρα έναντι του ίδιου του ενστίκτου επιβίωσης. Γιατί με τα μέτρα που έχει αποφασίσει να υιοθετήσει και έχει ψηφίσει η κυβέρνηση, πολύ απλά... δεν βγαίνει. Για κανέναν. Ακόμη και για εκείνους που υποτίθεται ότι προστατεύονται...
Εκεί λοιπόν είναι η ουσία. Η αντίδραση θα διογκώνεται συνεχώς και σε συνδυασμό με την δεδομένη αδυναμία της κοινωνίας να ανταποκριθεί στην φοροκαταιγίδα, θα αποτελέσει προσεχώς το μεγαλύτερο πρόβλημα για την επιβίωση της κυβέρνησης.

ΑΠΟΨΗ› Α. Ζαμπούκας Εμείς και το κράτος των Ελβετών

Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα

Με ισχυρή πλειοψηφία, την προηγούμενη Κυριακή, απέρριψαν οι Ελβετοί την πρόταση για βασικό εισόδημα ανεξαιρέτως σε κάθε πολίτη. Στο δημοψήφισμα,  τέσσερις στους πέντε πολίτες ψήφισαν  «όχι».

Η πρόταση  είχε παρουσιαστεί από μη κομματική πρωτοβουλία. Η βασική γραμμή επιχειρήματος των μεγάλων κομμάτων που στήριξαν το «όχι»,  ήταν το τεράστιο δημοσιονομικό κόστος, που θα έφερνε περισσότερους φόρους, αλλά και το αντικίνητρο για εργασία.

Οι Ελβετοί και στο παρελθόν, είχαν απορρίψει  την διεύρυνση του χρόνου των διακοπών και άλλες προτάσεις που θα «διευκόλυναν» τη ζωή των εργαζομένων. Είναι άραγε τόσο αδιάφοροι προς την ευκολία, υποφέρουν από «μαζοχισμό»  ή μήπως είναι υπερβολικά λογικοί ώστε να μην μπορούμε εμείς οι «ευαίσθητοι» να τους καταλάβουμε;

Όντως, ο ορθολογισμός των Ελβετών είναι κάπως μακρινός για την δική μας κουλτούρα. Μπορεί εύκολα να το καταλάβει κανείς, κάποια ανοιξιάτικα βράδια καθημερινής, όταν η κεντρική οδός Bahnhofstrasse της Ζυρίχης θυμίζει έρημο δρόμο της Αθήνας σε περίοδο διακοπών.

Παρόλα αυτά όμως, η εκτίμηση  αντικειμενικών παραγόντων στις συλλογικές αποφάσεις δεν σχετίζεται  μόνο με την εσωστρέφεια ενός λαού. Είναι περισσότερο θέμα συνήθειας – «έθους» σύμφωνα με τον Αριστοτέλη- και αντίληψης του ατομικού συμφέροντος στο συλλογικό. Ας πούμε, στο πρόσφατο δημοψήφισμα, το 60% των Ελλήνων θεώρησε πως αν πουν «όχι» στις υποχρεώσεις της χρεοκοπημένης τους χώρας προς τους δανειστές της, αυτοί, με σκυμμένο το κεφάλι, θα υποστούν τις συνέπειες της «λαϊκής» ετυμηγορίας! Και όχι μόνο αυτό. Το πολιτικό κόμμα που γνώριζε ότι ήταν αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο οδήγησε  ολόκληρη την κοινωνία, στο κρεβάτι του ψυχαναλυτή! Γιατί, την επόμενη μέρα, έπραξε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έδωσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος!

Επομένως, κάθε σύγκριση μεταξύ των δύο λαών είναι επιεικώς κωμική. Όχι όμως, σε όλα. Γιατί η ζωή δεν είναι μόνο λογική αποτίμηση δεδομένων. Είναι και εξωστρέφεια, ζωντάνια, παρόρμηση, συναίσθημα και ένα συνεχές παιχνίδι ενστίκτων. Και στο κάτω κάτω, η ταυτότητα είναι πάντα ταυτότητα. Δεν την αλλάζεις με κάτι άλλο που ποτέ δεν υπήρξες.

Σκέφτηκαν  οι Ελβετοί πως  τα 2500 φράγκα εγγυημένο εισόδημα θα πολλαπλασίαζε τους τεμπέληδες και θα μείωνε την παραγωγικότητα. Θα περιόριζε την διάθεση για εργασία και θα είχε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στην κοινωνική ζωή  της χώρας. Σε αντίθεση με τον δικό τους υπολογισμό, εμείς θα θεωρούσαμε ότι λιγότερη εργασία σημαίνει περισσότερη ελευθερία στην καθημερινότητα και πιο πολλές ευκαιρίες για ποιότητα ζωής.

Ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις, η ειδοποιός διαφορά είναι το ίδιο το κράτος και η σχέση που έχουν οι πολίτες μ΄αυτό. Οι μεν Ελβετοί δεν έχουν καμία υπόνοια ότι ο δημόσιος πλούτος  βρίσκεται σε λάθος χέρια και πως η διαχείρισή του δεν είναι ανταποδοτική προς την δική τους επαγγελματική δραστηριότητα. Αντίθετα, οι  Έλληνες δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στην εξουσία που διαχειρίζεται τον κόπο τους και την παραγωγικότητά τους. Γιατί ξέρουν ότι όσα και να διαθέσουν για το κοινό ταμείο, δεν πρόκειται ποτέ να είναι ανταποδοτικό.

Στην ελβετική κοινωνία, υπάρχει η σημαντικότερη αρχή των κοινωνιών: η εμπιστοσύνη σε θεσμούς και ανθρώπους. Υπάρχει κράτος δικαίου και κοινωνία αμοιβαιότητας με βαθιές πολιτικές και πολιτισμικές καταβολές.

Παρόλα αυτά,  ένα ιστορικό δείγμα μπορεί να μας κάνει αισιόδοξους για το μέλλον. Ο Καποδίστριας είναι ο Έλληνας που εδραίωσε την αποκέντρωση και οργάνωσε το ελβετικό κράτος, εκπονώντας  το Σύνταγμά του. Έχουμε λοιπόν, κι εμείς ελπίδες να βρεθεί ξανά μπροστά μας  κάποιος «Καποδίστριας» κι αυτή τη φορά να μην τον σκοτώσουμε! Δεν γεννηθήκαμε καχύποπτοι, «πειρατές» και φοροφυγάδες. Όπως συνηθίσαμε στην «κλεφτουριά» και στην απάτη, έτσι μπορούμε μια μέρα να τα ξεχάσουμε. Και μάλιστα, χωρίς να χάσουμε την τρέλα και τον θόρυβο απ΄τις ζωές μας…

Ελπίζουμε να μην φροντίζετε έτσι και το χιονοδρομικό .... μας;;;;

Η Αθήνα γλίτωσε και πάλι τη χρεοκοπία

Η Ελλάδα πήρε μια ακόμα αναβολή με τις αποφάσεις του Eurogroup, όμως αυτό δεν σημαίνει πως τα προβλήματά της έχουν τελειώσει. Οι συμβιβασμοί ΔΝΤ-Γερμανίας και η πραγματικότητα για τους Έλληνες πολίτες. Γιατί δεν είναι εγγυημένη η υλοποίηση της υπόσχεσης για το χρέος.
Η Αθήνα γλίτωσε και πάλι τη χρεοκοπία
Η ελληνική κρίση είναι ένα σίριαλ πολύωρων ευρωπαϊκών συνεδριάσεων που καταλήγουν σε δύσκολους συμβιβασμούς. Η τελευταία τέτοια συνεδρίαση, που έκλεισε τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Μαΐου μετά από περισσότερες από 11 ώρες διαπραγματεύσεων μεταξύ των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Η Ελλάδα και οι πιστωτές της κατέληξαν σε συμφωνία πως θα καθυστερήσουν προσωρινά τη χρεοκοπία της Ελλάδας, δίνοντας στην Αθήνα τα χρήματα που χρειάζεται για να λειτουργήσει τους επόμενους μήνες. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως οι πιστωτές της Αθήνας υποσχέθηκαν ελάφρυνση χρέους, κάτι που αποτελεί επιτυχία για το κυβερνών κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, ορισμένα σημεία της συμφωνίας είναι ασαφή, ενώ αρκετά από τα πιο κρίσιμα στοιχεία της δεν θα εφαρμοστούν σύντομα.

Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα θα λάβει 10,3 δισ. ευρώ τους επόμενους μήνες, ξεκινώντας με μια δόση 7,5 δισ. ευρώ τον Ιούνιο. Το ποσό αυτό θα είναι αρκετό για να δώσει τη δυνατότητα στην Αθήνα να αποπληρώσει ομόλογα τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, αποφεύγοντας τη χρεοκοπία στο άμεσο μέλλον. Επίσης, θα «αγοράσει» λίγο χρόνο για την ελληνική κυβέρνηση. Καθώς οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας γίνονται πιο διαχειρίσιμες από τον Ιούλιο, οι πιστωτές της Αθήνας έχουν εγγυηθεί πως η Ελλάδα ούτε θα χρεοκοπήσει, ούτε θα βγει από την ευρωζώνη φέτος.

Όμως, η επίπτωση της συμφωνίας θα ξεπεράσει και το 2016. Οι πιστωτές της Ελλάδας έχουν δεσμευτεί να δώσουν ελάφρυνση χρέους στην Αθήνα και, αν και οι λεπτομέρειες της υπόσχεσης αυτής δεν έχουν ακόμα ξεκαθαριστεί, ωστόσο το Eurogroup έχει συμφωνήσει να εξετάσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Θα αναζητήσει επίσης τρόπους ώστε οι ετήσιες ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους να είναι μικρότερες του 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2030 και μικρότερες του 20% στη συνέχεια.

Στην τελευταία συνεδρίαση συζητήθηκαν επίσης η μείωση των επιτοκίων, η καταβολή κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που κρατά η ΕΚΤ και η χρήση κεφαλαίων από τη διάσωση, προκειμένου να αγοραστούν τα πιο ακριβά δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές τις ευκαιρίες θα είναι διαθέσιμες για την Ελλάδα μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, στα μέσα του 2018.

Οι όροι αυτοί θα δώσουν στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα κάτι να παρουσιάσει στην Αθήνα. Ο Τσίπρας διαρκώς διαβεβαιώνει τους ψηφοφόρους ότι τα επώδυνα μέτρα λιτότητας που πέρασε τους τελευταίους μήνες η Βουλή ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την ελάφρυνση του χρέους. Αν και η συμφωνία της 25ης Μαΐου δεν θα εξαλείψει τελείως τις κοινωνικές αναταραχές ή τη δυσαρέσκεια εντός του κυβερνώντος κόμματος, όμως θα δώσει στον Τσίπρα περιθώριο για να προωθήσει τη συμφωνία ως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Και η Γερμανία όμως θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει τη συμφωνία προς όφελός της. Καθώς το Βερολίνο αντιτίθεται στη νέα απομείωση χρέους για την Ελλάδα, η υπόσχεση για μελλοντική μείωση των επιτοκίων και παράταση της περιόδου αποπληρωμής είναι ένας αποδεκτός συμβιβασμός για τη γερμανική κυβέρνηση. Η καθυστέρηση συγκεκριμένων κινήσεων προς την ελάφρυνση του χρέους για μετά τα μέσα του 2018, δίνει επίσης στην κυβέρνηση της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ τη δυνατότητα να αφήσει σε δεύτερη μοίρα το θέμα μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι γερμανικές εκλογές στα τέλη του 2017.

Ο νέος ρόλος του ΔΝΤ στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας βολεύει και τα συμφέροντα του Βερολίνου. Κατά το παρελθόν, το ΔΝΤ αρνούνταν να συμμετάσχει σε οποιοδήποτε πρόγραμμα διάσωσης δεν περιλαμβάνει ελάφρυνση χρέους, στάση που φέρνει το Ταμείο σε ευθεία σύγκρουση με τη Γερμανία. Μάλιστα, λίγες μέρες πριν τη συνεδρίαση της 25ης Μαΐου, το ΔΝΤ απαίτησε «εμπροσθοβαρή» και «άνευ όρων» ελάφρυνση χρέους για την Αθήνα.

Η απόφαση του Eurogroup για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους ήταν μια υποχώρηση έναντι του Ταμείου, αν και η καθυστέρηση της εφαρμογής της ελάφρυνσης αυτής υποδηλώνει πως οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης (περιλαμβανομένης της Γερμανίας) μπόρεσαν να πιέσουν το ΔΝΤ ώστε να κάνει πίσω σε ό,τι αφορά στο χρονοδιάγραμμα αυτής της βοήθειας. Μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup, το ΔΝΤ άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να συμμετέχει στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας μέχρι το τέλος του έτους.

Η Ελλάδα πήρε μια ακόμα αναβολή, όμως αυτό δεν σημαίνει πως τα προβλήματά της έχουν τελειώσει. Από τώρα μέχρι τα μέσα του 2018, η Αθήνα πρέπει να προχωρήσει σε περικοπές δαπανών και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν την αστάθεια στη χώρα. Η υπόσχεση μιας μελλοντικής ελάφρυνσης χρέους δεν θα κάνει ευκολότερη τη ζωή των εκατομμυρίων Ελλήνων που πλήττονται από τις επιπτώσεις της παρατεταμένης οικονομικής δυσπραγίας. Εν τω μεταξύ, εξάπλωση της απειλής της οικονομικής και πολιτικής αστάθειας και σε άλλες περιοχές της ευρωζώνης, περιλαμβανομένης της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Βρετανίας, συνεχίζει να αιωρείται πάνω από την Ελλάδα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ευρωπαϊκή Ένωση υπόσχεται να αμβλύνει το βάρος του χρέους της Ελλάδας και δεν υπάρχει εγγύηση πως θα συνεχιστεί η συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών. Η ευρωζώνη έκανε μια παρόμοια συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση στα τέλη του 2011, όμως η αλλαγή του πολιτικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα επιδείνωσε τη σχέση τους. Μια συγκρίσιμη ανατροπή ηγεσίας, είτε στην Ελλάδα είτε στη Βόρεια Ευρώπη, θα μπορούσε να διαταράξει αυτή τη σχέση και πάλι. Άλλωστε, η Γερμανία και η Γαλλία διενεργούν εκλογές το 2017 και οι συντηρητικές και ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις είναι πιθανό να εμφανίσουν σημαντικά κέρδη και στις δύο χώρες.

Δύο χρόνια είναι πολλά για τη διαρκώς εξελισσόμενη κρίση της Ευρώπης, τόσο πολλά που οι υποσχέσεις που δίνονται σήμερα θα μπορούσαν εύκολα να ξεχαστούν στο μέλλον.

 69 1+10 0 70
Άννα Φαλτάιτς
anna@euro2day.gr