Τον συνέλαβαν την ώρα που έκλεβε τα ψάρια!

Για κλοπή αλιευμάτων συνελήφθη ένας 39χρονος, από τα στελέχη της Λιμενικής Αρχής Αντίκυρας.
Συγκεκριμένα, ο ανωτέρω εντοπίστηκε στη θαλάσσια περιοχή ''ΠΟΤΑΜΟΙ'' Φωκίδας, να αφαιρεί με δίχτυ και με τη βοήθεια μικρού κωπήλατου σκάφους, αλιεύματα από ιχθυοκλωβό ιχθυοκαλλιεργητικής μονάδας.
Από το Α' Λιμενικό Τμήμα Αντίκυρας που διενεργεί την προανάκριση, κατασχέθηκαν αλιεύματα του είδους λαβράκι 30 τεμαχίων περίπου καθώς και ένα μανομένο δίχτυ μήκους 3-4 μέτρων περίπου.

SPECIALS/ΑΠΟΨΕΙΣ Δημοσιεύθηκε: 22 Φεβρουαρίου 2015 - 18:54 Krugman: Η Ελλάδα τα πήγε καλά!

Επανέρχεται ο γνωστός οικονομολόγος στο θέμα της ελληνικής συμφωνίας και αποφαίνεται ότι η Ελλάδα βγήκε σε σημαντικά καλύτερη θέση. Ποιος είναι ο λόγος που τον οδηγεί στο συμπέρασμα. Πότε βλέπει την πραγματικά «μεγάλη μάχη».

Krugman: Η Ελλάδα τα πήγε καλά!

Με μια πιο ψύχραιμη ματιά, η Ελλάδα φαίνεται ότι τελικά δεν τα πήγε και τόσο άσχημα στο Eurogroup της Παρασκευής, λέει ο Paul Krugman σε νέα του άποψη στους New York Times. Βασικά σημεία, το ότι κατάφερε πρακτικά να εξαιρεθεί ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015, αλλά και το ότι τελικά η ΕΚΤ δεν «τράβηξε» την πρίζα στις ελληνικές τράπεζες

Υπενθυμίζεται ότι σε χθεσινή του άποψη στους New York Times, ο Krugman σημείωνε πως τίποτα ουσιαστικό δεν λύθηκε με τη συμφωνία την οποία χαρακτήρισε «Δελφικό χρησμό».

"Τώρα που έχει καταλαγιάσει κάπως η σκόνη, μπορούμε να δούμε με μεγαλύτερη ψυχραιμία τη συμφωνία –εάν πρόκειται πράγματι για μια συμφωνία που θα επιβιώσει μέχρι αύριο, κάτι που ορισμένοι αμφιβάλουν. Και είναι όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα βγήκε σε σημαντικά καλύτερη κατάσταση, για την ώρα τουλάχιστον.

Η βασική ενέργεια, πάντα, αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας –το πόσο περισσότερο θα χρειαστεί να αυξήσει τα έσοδά της από αυτά που μπορεί να ξοδέψει σε πράγματα εκτός τόκων. Το ερώτημα τις τελευταίες ημέρες θα ήταν αν οι Έλληνες να εξαναγκαστούν να συμφωνήσουν να θέσουν έναν στόχο για πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα υπό την απειλή να ωθηθούν σε άμεση κρίση. Και δεν εξαναγκάστηκαν.

Ένας τρόπος για να το δούμε αυτό, είναι μέσω της προσεκτικής φρασεολογίας. Αυτό είναι αρκετά χρήσιμο. Όμως θα έλεγα πως κατά έναν σημαντικό τρόπο έχουμε περάσει πλέον αυτό το είδος της αλλαγής των λέξεων. Αντιθέτως, πρέπει να σκεφτούμε τι συμβαίνει στην ουσία από εδώ και πέρα.

Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα απέφυγε να αποκοπεί πιστωτικά, ή ακόμα χειρότερο να τραβήξει η ΕΚΤ την πρίζα από τις τράπεζες, και το έκανε μάλιστα πετυχαίνοντας να εξαιρεθεί πρακτικά ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015.

Το επόμενο βήμα θα έρθει σε τέσσερις μήνες από τώρα, όταν η Ελλάδα κάνει την σοβαρή της προσπάθεια για χαμηλότερα πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια. Δεν γνωρίζω πως θα πάει αυτό. Όμως τίποτα απ' όσα μόλις συνέβησαν δεν αποδυναμώνει την θέση της Ελλάδας σε εκείνον τον μελλοντικό γύρο.

Ας υποθέσουμε πως η Γερμανία θα ισχυριστεί ότι κάποιος αμφίσημα διατυπωμένος όρος θα πρέπει να μεταφραστεί ώστε να σημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να πετύχει πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα θα πει όχι –και τότε τι; Πριν από μερικά χρόνια, όταν όλοι οι VSPs της Ευρώπης πίστευαν απόλυτα στην λιτότητα, η Ελλάδα μπορεί να έρχονταν αντιμέτωπη με αντίποινα, λόγω ζητημάτων φρασεολογίας. Όχι όμως τώρα.

Έτσι, η Ελλάδα κέρδισε πιο χαλαρούς όρους για φέτος, και περιθώριο ανάσας στο διάστημα που θα ακολουθήσει μέχρι την πιο μεγάλη μάχη. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα".

Οι Συνταξιούχοι των Εμφιαλωμένων Ποτών ενισχύουν τον αγώνα των απεργών της Coca Cola

Το Σωματείο  Συνταξιούχων – Απασχοληθέντων σε  Επιχειρήσεις  Εμφιαλωμένων Ποτών  Βόρειας  Ελλάδας αποφάσισε να ενισχύσει ακόμη  περισσότερο τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων της Coca Cola 3Ε που έχει ως μόνο  στόχο την ακύρωση των απολύσεων και την επαναλειτουργία του εργοστασίου.

Όπως έκαναν γνωστό, θα συμμετέχουν στην καθημερινή  ενημέρωση των καταναλωτών που γίνεται από το Κέντρο Αγώνα Θεσσαλονίκης στην διασταύρωση του πεζοδρόμου της Αριστοτέλους με την οδό Τσιμισκή για το μποϊκοτάζ στα προϊόντα της Κόκα Κόλα.

«Ούτε γουλιά Coca Cola, Amita, Fanta, νερό ΑΥΡΑ», αναφέρουν.

Οι Συνταξιούχοι των Εμφιαλωμένων Ποτών ενισχύουν τον αγώνα των απεργών της Coca Cola

Το Σωματείο  Συνταξιούχων – Απασχοληθέντων σε  Επιχειρήσεις  Εμφιαλωμένων Ποτών  Βόρειας  Ελλάδας αποφάσισε να ενισχύσει ακόμη  περισσότερο τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων της Coca Cola 3Ε που έχει ως μόνο  στόχο την ακύρωση των απολύσεων και την επαναλειτουργία του εργοστασίου.
Όπως έκαναν γνωστό, θα συμμετέχουν στην καθημερινή  ενημέρωση των καταναλωτών που γίνεται από το Κέντρο Αγώνα Θεσσαλονίκης στην διασταύρωση του πεζοδρόμου της Αριστοτέλους με την οδό Τσιμισκή για το μποϊκοτάζ στα προϊόντα της Κόκα Κόλα.
«Ούτε γουλιά Coca Cola, Amita, Fanta, νερό ΑΥΡΑ», αναφέρουν.

πηγή :  alterthess.gr

Γιατί η ΛΑΡΚΟ δεν υπογράφει σύμβαση με τη ΔΕΗ

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Η είδηση είναι προχθεσινή και έρχεται από τη γειτονική Ιταλία όπου βρίσκονται σε εξέλιξη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την ελβετική Glencore και την αμερικανική Alcoa για να κρατηθεί στη ζωή η βιομηχανία αλουμινίου στη Σαρδηνία και να συνεχίσει να λειτουργεί υπό τον έλεγχο των Ελβετών (η Alcoa έχει ανακοινώσει ότι σταματά τη λειτουργία του). Σημείο αιχμής που δεν επιτρέπει την επίτευξη συμφωνίας είναι το ενεργειακό κόστος.

Για ποιο λόγο δεν υπογράφει ακόμη η Glencore; Διότι όπως αναφέρει το Platts, η ιταλική κυβέρνηση δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα 10ετές συμβόλαιο σταθερής προμήθειας σε τιμή κάτω από τα 25 ευρώ τη μεγαβατώρα. Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει ότι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στα 35 ευρώ η μεγαβατώρα. Το εργοστάσιο που απασχολούσε πάνω από 1000 εργαζόμενους παραμένει κλειστό από το 2012.

Τα όσα συμβαίνουν στην Ιταλία, βοηθούν να γίνει καλύτερα αντιληπτή η δυσκολία των μεγαλύτερων καταναλωτών ενέργειας στην Ελλάδα να υπογράψουν τα συμβόλαια που έχει προτείνει η ΔΕΗ και μάλιστα όχι μετά από διαπραγματεύσεις αλλά κατόπιν εισήγησης του βασικού μετόχου δηλαδή του Δημοσίου. Στην περίπτωση αυτή εμπίπτει η υπό κρατικό έλεγχο βιομηχανία νικελίου ΛΑΡΚΟ, η οποία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα.

Ενδεικτική του αδιεξόδου, είναι η επιστολή που έστειλε στις 9 Φεβρουαρίου ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Λάρκο Κ. Μπομπής προς τη διοίκηση της ΔΕΗ ανακοινώνοντας ότι η βιομηχανία δεν υπογράφει τα τιμολόγια που εγκρίθηκαν από τη Γ.Σ. του Δεκεμβρίου.

Όπως υπογραμμίζει ο κ. Μπομπής υπάρχει κίνδυνος, εάν η Λάρκο αποδεχθεί τα τιμολόγια και υπογράψει τότε κινδυνεύει να βρεθεί εκ νέου υπόλογη για θέματα κρατικών ενισχύσεων και μάλιστα χωρίς η τιμή που προσφέρεται να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της βιομηχανίας, όπως φαίνεται και από τις τιμές που ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η πλευρά της ΔΕΗ έχει δηλώσει ότι όλοι οι μεγάλοι καταναλωτές (και η Λάρκο) πλην ενός έχουν υπογράψει τα νέα προσωρινά τιμολόγια της Γενικής Συνέλευσης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μια μέρα μετά την επίμαχη Γ.Σ. της 22ας Δεκεμβρίου, ο κ. Μπομπής με επιστολή του προς τη ΔΕΗ, είχε επαναλάβει την ανάγκη να εξευρεθεί λύση μέσω ουσιαστικών διαπραγματεύσεων και ενδεχομένως με προσφυγή στη διαιτησία εφόσον αποβούν άκαρπες, για να εισπράξει η ΛΑΡΚΟ την αδιαλλαξία της ΔΕΗ.

Στην ίδια επιστολή η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ υπογράμμιζε εκ νέου την ανάγκη να καθοριστεί «ειδικό εξατομικευμένο τιμολόγιο» που θα προκύψει μετά από διαπραγματεύσεις και θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο εταιρειών.

Επί της ουσίας, και η κρατική ΛΑΡΚΟ ζητεί από τη ΔΕΗ να προσεγγίσει με διαφορετικό τρόπο το ζήτημα των τιμολογίων για τη βαριά βιομηχανία, κατά το πρότυπο που είχε τεθεί και από το ΣΕΒ: όχι με αποφάσεις του Δημοσίου που μπορούν να θεωρηθούν ως κρατικές ενισχύσεις αλλά μετά από διεξοδική και εξειδικευμένη συζήτηση με τους πελάτες της.

Ειδικά για τη ΛΑΡΚΟ μια έκπτωση όγκου για 5 χρόνια, και τιμή στα 56 ευρώ όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 35 και για τις βιομηχανίες νικελίου ακόμη πιο χαμηλά, δε λύνει το πρόβλημα. Ιδιαίτερα όταν η εταιρεία χρωστάει σχεδόν 150 εκ. ευρώ και με τα τιμολόγια που προτείνει η ΔΕΗ  το μόνο που γίνεται είναι να συνεχίζεται η συσσώρευση χρεών.


Πηγή:www.capital.gr

Πετάει ο γάιδαρος;;; ΝΑΙ!!! Από την παραλία στο... βουνό!!!

Είσοδος Αράχωβας έτος 2015

Μόνο «ισοδύναμο μέτρο» η αντίσταση

Με όπλο την πρωτόγνωρη στήριξη του λαού η κυβέρνηση μπορεί να πει τα μεγάλα «όχι» στους εκβιασμούς

Ζούμε μια σύγκρουση εφ’ όλης της ύλης. Μια σύγκρουση που αφορά πολύ περισσότερα απ’ όσα «χωράνε» στο «πρόγραμμα-γέφυρα» ή στην «ακίνδυνη δόση» του μνημονίου. Το πού θα κλείσει -αν τελικά κλείσει- η συμφωνία τη Δευτέρα θα σφραγίσει το μέλλον του τόπου σε πολλά επίπεδα, με καθοριστικότερο το πολιτικό. Με τους εκβιασμούς και τα «παιχνίδια ρόλων» των ευρωκρατών να κορυφώνονται και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς να οξύνονται, τα βήματα, η ένταση της αντιπαράθεσης και οι -πιθανοί- συμβιβασμοί αποκτούν άλλο βάθος που ξεπερνά κατά πολύ τα προφανή.

Από τη μια μεριά μια χώρα, ένας λαός, και μια κυβέρνηση. Με την ολόπλευρη υποστήριξη...
της κοινωνίας, με ένα σπουδαίο κύμα διεθνούς αλληλεγγύης, η «ελληνική ομάδα» σηκώνει πραγματικά μια πρωτόγνωρη ευθύνη: Να νικήσει η λαϊκή εντολή. Όχι απλά ως προεκλογικό πρόγραμμα, όχι ως δέσμευση σε ψηφοφόρους, όχι ως δοκιμασία άλλων προσώπων ή ακόμα και πολιτικών. Και κυρίως, να νικήσει η χώρα, να νικήσει η Δημοκρατία! Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος.

Αλλά Δημοκρατία στην πατρίδα μας σημαίνει πολύ περισσότερα από τη συνηθισμένη κοινοβουλευτική αντιπαράθεση. Κάποια από αυτά αρχίζουν από την αντιστασιακή συγκρότηση του ελληνικού έθνους. Άλλα ρίχνουν κρυφές ματιές στις περήφανες στιγμές αυτού του τόπου. Για να καταλήξουν στο ξεπέρασμα του φόβου και την ελπίδα που γεννιέται όταν ο λαός αποκτά λόγο. Δηλαδή, όταν οι πλατείες γεμίζουν ξανά. Όταν με εκκωφαντικό τρόπο, οι άρχοντες αποκαθηλώνονται. Όταν η ευθύνη για την κοινή μας μοίρα, παραμερίζει τα κακά μας χούγια. Όταν γίνεται υπόθεση του λαού το να ζούμε σε αυτή τη χώρα με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Με το κεφάλι ψηλά. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει περισσότερες δυσκολίες. Ή και θυσίες, όχι βέβαια με την έννοια του μεταμοντέρνου λόγου κάθε λογής τεχνοκράτη και διαχειριστή.

Αυτό παίζεται, λοιπόν. Και όλα δείχνουν ότι η κοινωνία σηκώνει το γάντι. Γιατί δεν αντέχουμε διαφορετικά; Ίσως. Μα και γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε μονάχα καταστροφή αλλά και χιλιάδες μικρές και μεγάλες δοκιμές αξιοπρέπειας. Αυτό δεσμεύει, στην πραγματικότητα, την ελληνική κυβέρνηση. Γι’ αυτό και η επιλογή «ούτε βήμα πίσω», ο καθαρός λόγος ότι «η Ελληνική Δημοκρατία δεν εκβιάζεται», η επιμονή ότι «τα πράγματα θα πάνε αλλιώς» είναι η ρεαλιστικότερη απόφαση. Γιατί η εκφώνηση των πρώτων «όχι» οδήγησε σε μια περηφάνια που δεν βρίσκει ισοδύναμα σε «ομόλογα», «εργαλειοθήκες», «ελαφρύνσεις» και «τεχνικές πλευρές» παρά μονάχα ως διάψευσή τους.

Τι μπορεί να σταματήσει αυτή την πορεία; Σταμάτησαν, άραγε, οι εξεγέρσεις και οι αντιστάσεις στις γωνιές αυτού του πλανήτη από τα βασανιστήρια της CIA; (Τα βασανιστήρια που σωστά παρομοιάστηκαν με τις μεθόδους της τρόικας) Πόσες σταυροφορίες του «Ορθού Λόγου» δείλιασαν ή συνετρίβησαν μπροστά σε αποφασισμένους λαούς; Πόσο δυνατή, λοιπόν, είναι η ευρωκρατία, με τα όργανα, τους θεσμούς και τις αποφάσεις της; Πόσο μπορεί να αντέξει το δικό της «καθεστώς»; Τι Ευρώπη είναι αυτή που χρειάζεται τους φτωχούς, την ανεργία, τη λιτότητα, τη χρεομηχανή, το ρατσισμό, την ανισότητα; Δεν μπορεί να τα αποφύγει παρά μόνο αν αρνηθεί ακριβώς την καταστατική της ύπαρξη, έτσι όπως έχει χτιστεί. Η παραμικρή αμφισβήτηση γεννά ρήγματα που μπορούν να μετατραπούν σε φορείς απρόβλεπτων αναταράξεων. Αυτό ακριβώς αντιμετωπίζουμε. Κι απέναντι σε αυτό, απαιτείται ένα «εμείς» που πρέπει εδώ και τώρα να «κατασκευαστεί». Ένα «εμείς» που περιέχει ανάγκες, πόθους, πράξεις, συνείδηση, θάρρος, φρόνημα, ανθρωπιά, αντοχή, στόχους.

Δεν πρόκειται, λοιπόν, στην πραγματικότητα για μια «διαπραγμάτευση». Όσο κι αν το αποφεύγει η γλώσσα της διπλωματίας, πρόκειται στην ουσία για σύγκρουση. Το μήνυμα που έστειλαν και θα ξαναστείλουν οι πλατείες δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Είναι αυτό που πρέπει να μεταφερθεί στις καταθλιπτικές αίθουσες συνεδριάσεων των Βρυξελλών. Είναι αυτό που πρέπει και μπορεί να νικήσει.

Τα καθεστώτα, όπως αυτό του Μνημονίου, δεν τελειώνουν χωρίς σύγκρουση. Και αυτό είναι ο μόνος απαράβατος κανόνας…

από το «Δρόμος της Αριστεράς»

Αναπόφευκτο το Grexit λέει ο Άλαν Γκρίνσπαν

«Πιστεύω ότι τελικά η Ελλάδα θα αποχωρήσει. Δεν νομίζω ότι βοηθά τους ίδιους ή τους υπόλοιπους της ζώνης του ευρώ. Είναι θέμα χρόνου προτού όλοι αναγνωρίσουν ότι ο χωρισμός είναι η καλύτρη στρατηγική», δήλωσε στο BBC ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης.
Αναπόφευκτο το Grexit λέει ο Άλαν Γκρίνσπαν -Είναι η καλύτερη στρατηγική για όλους

Η Ελλάδα θα πρέπει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, προβλέπει ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης των ΗΠΑ Αλαν Γκρίνσπαν, σε δηλώσεις του στο BBC.

Ο κ. Γκρίνσπαν σημείωσε ότι δεν βλέπει ποιος θα ήταν πρόθυμος να δώσει περισσότερα δάνεια για να ενισχύσει την ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία.

Η Αθήνα θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του προγράμματος αλλά ο κ. Γκρίνσπαν δήλωσε: "Δεν προβλέπω λύση που να μην περιλαμβάνει έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ".

"Πιστεύω ότι τελικά η Ελλάδα θα αποχωρήσει. Δεν νομίζω ότι βοηθά τους ίδιους ή τους υπόλοιπους της ζώνης του ευρώ. Είναι θέμα χρόνου προτού όλοι αναγνωρίσουν ότι ο χωρισμός είναι η καλύτρη στρατηγική", υπογράμμισε.

Όπως σημείωσε, "το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να συνεχίσει το ευρωπαϊκό νόμισμα εάν τα μέλη της ένωσης δεν προχωρήσουν σε πολιτική ενοποίηση - ακόμη και η απλή δημοσιονομική ενοποίηση δεν αρκεί".

Ο αμερικανός κεντρικός τραπεζίτης προειδοποίησε ότι η προσπάθεια να κρατηθούν όλα τα μέλη εντός της ευρωζώνης "θέτει περιορισμούς σε όλους", προειδοποιώντας ότι υπάρχει πραγματικό ρίσκο "πολύ μεγαλύτερης διάσπασης" με άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου να αποχωρούν. 

Γιατί έχει άδικο η κυβέρνηση και γιατί πρέπει να τη στηρίξουμε

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

                  Τελικά θα κατέβουμε στο Σύνταγμα να στηρίξουμε την κυβέρνηση, με ρωτούν από το πρωί πολλοί φίλοι και αναγνώστες. Η απάντηση δεν μπορεί να στηρίζεται στο θυμικό. Στους δρόμους δεν κατεβαίνεις επειδή «τα πήρες στο κρανίο» αλλά για να πετύχεις συγκεκριμένους στόχους. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.
    Υπάρχουν ορισμένα σημαντικά προβλήματα στην ακολουθούμενη οικονομική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης, τα οποία πηγάζουν από την ευρω-λαγνεία της και την μέχρι στιγμής απόφαση να μην προχωρήσει σε ρήξη με τους δανειστές.
    Όπως εξηγούσε ο James Meadway, από το New Economic Foundation, οι δυο βασικές προτάσεις του Γ. Βαρουφάκη, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν διαγραφή χρέους, πάσχουν σε σημαντικά σημεία τους.
    Καταρχήν η πρόταση του ελληνικού υπουργείου οικονομικών προβλέπει ότι το χρέος που κατέχει η ΕΚΤ θα ανταλλαγεί με «διηνεκή ομόλογα» (perpetual bonds), για τα οποία η Ελλάδα θα πληρώνει μόνο (χαμηλούς) τόκους, χωρίς να αποπληρώνει τα κεφάλαια δανεισμού. Κατά....
δεύτερον ο Βαρουφάκης φαίνεται να προτείνει ανταλλαγή του χρέους με «ρήτρα ανάπτυξης», το οποίο σημαίνει ότι η Ελλάδα θα αρχίσει την αποπληρωμή μόνο όταν η αύξηση του ΑΕΠ ξεπερνά ένα ποσοστό (πιθανότατα το 3%).
    Όπως εμμέσως πλην σαφώς είχε προβλέψει ο Meadway και αρκετοί ακόμη οικονομολόγοι, μετά την πραξικοπηματική παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας εναντίον της Ελλάδας η ελπίδα να συμπράξει η ΕΚΤ στο πρώτο σκέλος της πρότασης αποτελεί χίμαιρα. Με τη στάση της η ΕΚΤ απέδειξε ότι αποτελεί τυφλό όργανο του Βερολίνου με αποστολή να συνθλίβει οποιαδήποτε χώρα τολμά να ξεστρατίσει από τη γραμμή του οικονομικού Ράιχ.
    Εξίσου προβληματική είναι όμως και η δεύτερη πρόταση, η οποία στην πράξη προϋποθέτει και υπονοεί την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 1.5%. Το πρωτογενές πλεόνασμα να θυμίσουμε είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτά που μπαίνουν στα κρατικά ταμεία (π.χ από φόρους) και σε αυτά που δαπανώνται – χωρίς να συνυπολογίζονται οι τόκοι για την αποπληρωμή των δανείων.
   Θεωρητικά, εκτιμά ο Meadway, o ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να πετύχει το συγκεκριμένο στόχο με τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος – ουσιαστικά βάζοντας τους πλούσιους να πληρώσουν. Αυτό που δεν θέλησε δηλαδή να κάνει καμία κυβέρνηση από δημιουργίας του ελληνικού κράτους πρέπει να γίνει σε διάστημα λίγων μηνών ενώ η χώρα βρίσκεται με το περίστροφο του Βερολίνου στον κρόταφο και ενώ αυτοί που χρωστάνε ελέγχουν το σύνολο των καθεστωτικών ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κυβερνητικό κόμμα που μπορεί και επιβάλλεται να το τολμήσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρει – και σίγουρα όχι στα χρονικά περιθώρια που έχει μπροστά του.
    Αν όμως η μεταρρύθμιση αποτύχει ή καθυστερήσει η μόνη εναλλακτική είναι νέος κύκλος λιτότητας, που θα υποσκάψει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα την πολιτική δύναμη της κυβέρνησης.
   Ας μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι συνήθως δεν εξεγείρονται στο αποκορύφωμα μιας κρίσης αλλά όταν καταποντίζονται οι ελπίδες τους. Και αυτή τη στιγμή ελπίζουν.
    Στην ουσία του όμως το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό. Όπως εξηγούσε και ο Πολ Κρούγκμαν, στο πλαίσιο της ευρωζώνης τα χέρια της Ελληνικής κυβέρνησης είναι δεμένα - για αυτό άλλωστε και ο ίδιος παρομοίαζε πάντα το ευρώ σαν ένα «ζουρλομανδύα». Όσο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται υπό την ομηρεία της ΕΚΤ για την παροχή ρευστότητας, καμία κυβέρνηση δεν έχει ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά στα χέρια της. Ο εκάστοτε πρόεδρος της ΕΚΤ θα προκαλεί μια τραπεζική κρίση και θα απειλεί να ανατρέψει την κυβέρνηση σε διάστημα λίγων ημερών.
    Ας μην ξεχνάμε ότι στελέχη της Deutsche Bank δήλωναν ότι «είτε θα αλλάξει το (ευρωπαϊκό) Status Quo ή η ελληνική κυβέρνηση». Και μπορούμε να υποθέσουμε ότι απλώς δίνουν εντολή να συμβεί το δεύτερο.
Προφανώς και μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης μπορεί να επέλθει μια σοσιαλδημοκρατικού τύπου βελτίωση των συνθηκών για την ελληνική κοινωνία. Οι οικονομικές ελίτ της Ευρώπης το γνωρίζουν και θα μπορούσαν να συναινέσουν σε μια προσωρινή χαλάρωση – πριν προχωρήσουν δηλαδή σε μια νέα επίθεση εναντίον των εργαζομένων σε μερικά χρόνια. Σήμερα όμως δεν έχουν κανένα λόγο να το κάνουν εάν η Ελλάδα δεν τους απειλεί με μονομερή διαγραφή του χρέους, έξοδο από το ευρώ και εθνικοποίηση των τραπεζών.
   Σημαίνουν μήπως όλα αυτά ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην τύχη της αν διαφωνούμε με την μετριοπαθή στάση της; Ακριβώς το αντίθετο. Πρέπει όλοι να είμαστε στους δρόμους σήμερα και κάθε ημέρα αποδεικνύοντας ότι δεν θα περάσει ο πραξικοπηματικός εκβιασμός της Ε.Ε.
   Στο παρελθόν πολύ πιο δεξιές και συντηρητικές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν, υπό την λαϊκή πίεση, να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι απέναντι στους δανειστές τους. Πόσο μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος περιέχει εν σπέρματι αρκετά ριζοσπαστικά στοιχεία στους κόλπους του.
    Η μαχητική στάση στους δρόμους δεν σημαίνει αποδοχή της μετριοπάθειας ή της δικτατορίας της Ε.Ε. Σημαίνει ότι στηρίζουμε την κυβέρνηση αφαιρώντας της την επιλογή της συνθηκολόγησης.

από το «info-war.gr» μέσω του «iskra.gr»

Ισλανδία - Ε.Ε.: Συγνώμη δεν θα πάρουμε

Του  Άρη Χατζηστεφάνου

           Μιλώντας πριν από σχεδόν πέντε χρόνια στα Επίκαιρα, ο Αντίτια Τσακραμπόρτι, επικεφαλής οικονομικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Guardian, είχε συμβουλεύσει την Ελλάδα να «ακολουθήσει το δρόμο των Βίκινγκς». Η απόφαση της ισλανδικής κυβέρνησης να μην διασώσει τις τράπεζες με χρήματα των φορολογούμενων και μάλιστα να προχωρήσει σε έμμεση εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος με παράλληλη υποτίμηση του νομίσματος και προσωρινούς περιορισμούς στη ροή κεφαλαίων θεωρούνταν ακόμη ως μια κίνηση ιδιαίτερα υψηλού ρίσκου – παρά το γεγονός ότι είχε ήδη αποδώσει θετικούς καρπούς. Η Ισλανδία βέβαια δικαιώθηκε, όπως και το σύνολο των χωρών που αμφισβήτησαν τις συνταγές λιτότητας του ΔΝΤ, αναγκάζοντας ακόμη και το διεθνή οικονομικό οργανισμό να αποδεχθεί δημοσίως ότι ο πιο «ατίθασος» μαθητής ήταν ο μόνος που θριάμβευσε, σε μια Ευρώπη που βυθίζεται ακόμη στην ύφεση, την ανεργία και την απόγνωση.
     Οι «Βίκινγκς» όμως φαίνεται ότι δεν αρκούνται στην οικονομική ανταρσία και αποφάσισαν να λύσουν κάβους και να σαλπάρουν ακόμη πιο μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Ζίγκμουντ Γκούνλαγκσον, ετοιμάζεται ...
νομοσχέδιο το οποίο θα ακυρώνει την αίτηση ένταξης της Ισλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο και αν επιχείρησαν τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης να υποβαθμίσουν την πληροφορία, η είδηση αποτέλεσε ράπισμα για τις Βρυξέλλες αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η λάμψη των ευρωπαϊκών θεσμών, που μαγνήτιζε τις μικρές χώρες της Ευρώπης όπως μια λάμπα τα έντομα, έχει αρχίσει να θαμπώνει επικίνδυνα.
         Οι σχετικές διαδικασίες ένταξης είχαν παγώσει ήδη από τον Απρίλιο του 2013 όταν το συντηρητικό κόμμα της Ανεξαρτησίας και το Κεντρώο κόμμα της Προόδου σχημάτισαν κυβέρνηση συνασπισμού. Το νομοσχέδιο μάλιστα είχε κατατεθεί πριν από το καλοκαίρι για ψήφιση αλλά η διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε καθώς η αντιπολίτευση ζητούσε να παραπεμφθεί σε δημοψήφισμα.
     Παρά το γεγονός ότι οι πρωτεργάτες της ακύρωσης προέρχονται από τις συντηρητικές παρατάξεις της χώρας, ο ευρωσκεπτικισμός τους δεν έχει καμία σχέση με τα ακροδεξιά, ξενόφοβα και ρατσιστικά κόμματα της Ευρώπης, όπως το βρετανικό UKIP, τα οποία ζητούν διακοπή των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο και αν προσπάθησε μάλιστα ο ηγέτης του UKIP, Νάιτζελ Φάρατζ, να παρουσιάσει την στάση της ισλανδικής κυβέρνησης σαν σύμπλευση με τη δικές του θέσεις, η απόφαση των Βίκινγκς διέπεται από εντελώς διαφορετική λογική.
     Η σύγκρουση με την ΕΕ ξεκίνησε από την προσπάθεια των Βρυξελλών να επιβάλλουν ποσοστώσεις στον τομέα της αλιείας, στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Στη χώρα των ψαράδων όμως μια τέτοια κίνηση ισοδυναμεί με ολομέτωπη επίθεση στη «βαριά βιομηχανία» της Ισλανδίας. Σύντομα όλο και μεγαλύτερο τμήμα των Ισλανδών συνειδητοποιούσε ότι η Ε.Ε έχει φτάσει να εκπροσωπεί το αντίθετο από όσα κατάφερε τόσα χρόνια η χώρα τους, αμφισβητώντας την οικονομική ορθοδοξία των αγορών. Με ρυθμούς ανάπτυξης που από το 2013 ξεπερνούν το 5%, η ισλανδική οικονομία εντάσσεται στους πρωταθλητές κόσμου αφήνοντας πίσω της ακόμη και τη Γερμανία -τον μεγάλο ωφελημένο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
      Πολύ σημαντικότερες όμως είναι οι διαφορές στην κοινωνική πολιτική αλλά και τη δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας. Όπως εξηγούσε παλαιότερα στα Επίκαιρα ο Γιώργος Νικολαϊδης, διευθυντής Ψυχικής Υγείας και κοινωνικής Πρόνοιας στον Ινστιτούτο Υγείας του παιδιού, όταν το ΔΝΤ και η ΕΕ ζητούσαν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να περικόψουν τις δαπάνες για την υγεία έως και κατά 30%, η Ισλανδία αποφάσισε να τις αυξήσει. Οι υπηρεσίες υγείας μάλιστα κάλεσαν ερευνητές από τη Φινλανδία και τη Σουηδία, που είχαν αντιμετωπίσει παρόμοιες οικονομικές κρίσεις, και τελικά αποφάσισαν να προχωρήσουν σε αυξήσεις δαπανών στην υγεία, κυρίως για τα παιδιά. Παράλληλα το σύνολο των δαπανών κοινωνικής πρόνοιας αυξήθηκε από τις 280 εκατομμύρια κορόνες ( 2.2 δις ευρώ) στα 379. Η λογική του Ισλανδού υπουργού Υγείας ήταν ότι σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ο πληθυσμός έχει αυξημένες ανάγκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Τα αποτελέσματα ήταν τόσο θεαματικά ώστε η χώρα έγινε αντικείμενο μελέτης από επιστήμονες από όλο τον κόσμο που παρατηρούσαν έκπληκτοι ότι ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία μια τραπεζική κρίση δεν ακολουθούνταν από αυξήσεις αυτοκτονιών και καρδιαγγειακών παθήσεων.
      Οι ατίθασοι Ισλανδοί όμως βρέθηκαν στον αντίποδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε ότι αφορά τη λειτουργία της ίδιας της δημοκρατίας. Καθώς τα θεσμικά όργανα της ΕΕ κατηγορούνταν όλο και συχνότερα για αντιδημοκρατικές διαδικασίες και εκχώρηση εξουσιών σε τραπεζίτες και εκπροσώπους ισχυρών λόμπι, η Ισλανδία πραγματοποιούσε συνεχή δημοψηφίσματα. Θέματα, που μέχρι σήμερα αποτελούσαν αδιαπραγμάτευτη αρμοδιότητα των υπουργείων οικονομικών και των κατ’ όνομα ανεξάρτητων κεντρικών τραπεζών, πέρασαν στη δικαιοδοσία των ίδιων των πολιτών θέτοντας ένα δημοκρατικό προηγούμενο το οποίο δεκάδες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να αποκρύψουν από τους δικούς τους ψηφοφόρους.
    Προφανώς, η απόφαση της ισλανδικής κυβέρνησης να διακόψει οριστικά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε δεν θα έχει άμεσες οικονομικές ή πολιτικές επιπτώσεις για τη λειτουργία της Ένωσης. Όταν ακόμη και η Ελλάδα θεωρείται ασήμαντο μέγεθος για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, είναι προφανές ότι μια χώρα 325.000 κατοίκων, δεν υπάρχει καν στον χάρτη των ευρωπαίων κομισάριων. Σε αντίθεση μάλιστα με την περίπτωση της Ουκρανίας, όπου η μερική μόνο διακοπή διαπραγματεύσεων με την ΕΕ οδήγησε στην πραξικοπηματική ανατροπή της Κυβέρνησης στο Κίεβο, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν έχουν κανένα λόγο να αντιδράσουν τόσο βίαια απέναντι στους Ισλανδούς ψαράδες. Σε επίπεδο εντυπώσεων όμως, πρόκειται ίσως για το ισχυρότερο πλήγμα που έχει δεχθεί το κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη δημιουργία της. Μια υγιής (για την ακρίβεια σχεδόν η μοναδική υγιής) οικονομία της περιοχής αρνείται να έχει οποιαδήποτε σχέση με μια ένωση που δυσκολεύεται πλέον να κρύψει την αποτυχία της.

από τα «Επίκαιρα»

Μεταρρυθμίστε! Μεταρρυθμίστε! Μεταρρυθμίστε!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος. Ούτε κατ΄ ελάχιστον.

Τα σημαντικότερα προβλήματα της Χώρας μας, με σειρά προτεραιότητας, είναι:

1.το δημογραφικό, καθώς σε λίγες δεκαετίες θα είμαστε μόνο γέροι σε αυτή τη χώρα,

2.το ασφαλιστικό, που κοστίζει 27 δισ. ευρώ ετησίως εκ των οποίων 8 δισ. δίδονται σε συνταξιούχους κάτω των 62 ετών και 2 δισ. ευρώ δίδονται σε συνταξιούχους κάτω των 55 ετών, που συχνά έχουν και άλλα εισοδήματα και δεν τα χρειάζονται αυτά τα χρήματα,

3.η διαφθορά και η γραφειοκρατία που κοστίζουν πάνω από 13% του ΑΕΠ ετησίως,

4.οι αγκυλώσεις της Δικαιοσύνης που μας καθιστούν Φαρ Ουέστ στα όρια της αρνησιδικίας

5.η οικονομική ανελευθερία που καταρακώνει οποιαδήποτε παραγωγική πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα, με κλειστά επαγγέλματα και 12.000 σελίδες φορολογικό κώδικα που αλλάζει κάθε 6 μήνες, και

6.η μη-ανταποδοτικότητα των φόρων που πάνε στο βαρέλι χωρίς πάτο του πελατειακού κράτους και των κρατικοδίαιτων "επιχειρηματιών"

Το κράτος δεν σέβεται τους πολίτες. Τους χρησιμοποιεί απλά ως φορολογική ύλη για βρώση και τέρψη των κρατικοδίαιτων.