Έχει η... Ζωή γυρίσματα για τον κ.Τσίπρα...

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Πώς τα φέρνει η ζωή... Αλλά και η... Ζωή! Έφτασε ο κ. Τσίπρας να κατηγορεί όσους από το κόμμα του φοβάται ότι δεν θα ψηφίσουν το νέο αλα ΣΥΡΙΖΑ Μνημόνιο, ούτε λίγο ούτε πολύ ως καταστροφείς της χώρας! Φαίνεται πως στη λογική Τσίπρα για να πας πρώτη φορά αριστερά, καλύτερα να το κόψεις το τιμόνι όλο δεξιά. Και κάπου θα συναντήσεις και την Αριστερά.
Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να μείνει στην ιστορία και την πρωθυπουργική καρέκλα επιτυγχάνοντας έναν ιστορικό συμβιβασμό... Να σβήσει μία διαμάχη που κρατούσε σχεδόν πέντε χρόνια. Μεταξύ Μνημονιακών και Αντιμνημονιακών... Και να τους περάσει όλους στην ίδια πλευρά. Τη Μνημονιακή! Μόνο που αν τα καταφέρει (αλλά ακόμα και αν αποτύχει) θα πρέπει να ζητήσει επίσημα συγγνώμη από όσους επί σειρά ετών τα στελέχη του κόμματός του και οι άμεσοι συνεργάτες τους χαρακτήριζαν απαξιωτικά ως προδότες και γερμανοτσολιάδες.
Είναι ωστόσο εμφανές ότι ο κ. Τσίπρας βρίσκεται σε κινούμενη άμμο. Πλέον έχει κατανοήσει οτι δεν μπορεί να τα συμβιβάσει όλα. Άλλο τι θέλει, άλλο τι μπορεί να κάνει. Και παρά το γεγονός ότι στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκε σε λεονταρισμούς, το καυτό ζήτημα είναι τι θα γίνει με τα... κουκιά. Και το αντάρτικο της Ζωής αποτελεί ένα πολύ σημαντικό αγκάθι στα πλευρά της κυβέρνησης. Περισσότερο και από τον Λαφαζάνη.
Εκεί φαινόταν ότι θα μπορούσε να βρει μια άκρη. Άλλωστε η εξουσία και η υπουργική καρέκλα είναι ένας καταραμένα ελκυστικός συνδυασμός που έχει κολάσει πολύ ισχυρότερους πολιτικά άνδρες. Όμως όταν η Ζωή παίρνει το όπλο της, ο Λαφαζάνης χάνει την εκλογική του πελατεία. Γι’ αυτό και άρχισε ως υπουργός Ανάπτυξης να τρέχει σε διαδηλώσεις κατά των ιδιωτικοποιήσεων!
Και έτσι εκεί που τον είχε σχεδόν σίγουρο ο Αλέξης, τώρα το πράγμα αρχίζει και πάλι να θολώνει... Και ακριβώς γι’ αυτό εκτός από τις αγριάδες στο εσωτερικό επιστρατεύει και το blame game κατά των "θεσμών" για παν ενδεχόμενο. Ο Αλέξης από τη στιγμή που ξεπέρασε τις προσωπικές του ιδεοληψίες, κάνει πολιτική διαχείριση του προσωπικού του μέλλοντος. Αν τα καταφέρει και περάσει την όποια συμφωνία θα κερδίσει χρόνο και... έχει ο Θεός. Αν πάλι δεν περάσει η συμφωνία και πάμε για ρήξη, ρίχνουμε από πριν και καμία κόκκινη γραμμή στο τραπέζι να βρίσκεται και κάνουμε ηρωική έξοδο με εκ του ασφαλούς πολιτικές εξελίξεις πάνω στα ερείπια της αντιπολίτευσης.
Μια χαρά το σκέφτεται για πάρτη του. Μόνο που στα σενάριά του δεν υπάρχει πουθενά η ανάκαμψη της χώρας. Γιατί και τα δυό είναι καταστροφικά για την οικονομία αφού την θέτουν σε παρατεταμένη ύφεση. Από την οποία πολύ δύσκολα θα εξέλθει ποτέ στην πραγματικότητα...